In al die jaren die ik achter de rug heb, kan ik zeggen dat een ding me heel erg duidelijk is geworden. Wanneer we gezond zijn en niets mankeren, zul je waarschijnlijk wel het gevoel hebben dat alles best wel aardig loopt. Tot dat je op een moment iets gaat mankeren dat grote invloed heeft op je leven. Je krijgt bijvoorbeeld een chronische aandoening en dat gaat niet meer weg. In eerste instantie ga je je er tegen verzetten en wil je er alles aan doen om het te laten verdwijnen of wil je jezelf er niet aan toegeven dat je je leven ineens anders moet gaan leven.
Het is totaal niet gek om te denken dat je er alles aan wilt doen om het zoveel als mogelijk te laten verdwijnen. Het is ook niet gek dat je je leven probeert te leiden zoals het al heel je leven al hebt gedaan. Maar op een gegeven moment kom je op een punt waarop je je beseft dat het wel eens niet meer gaat zoals jij dat zou willen.
Toen ik voor het eerst geconfronteerd werd met mijn buikpijn en andere problemen, wilde ik in eerste instantie van de pijn af en vervolgens kwamen de andere vervelende dingen. Jaren heb ik het ene onderzoek naar het andere onderzoek gehad en telkens konden ze maar niks vinden. In die tussentijd besefte ik ook dat ik mijn leven niet meer helemaal kon leven zoals ik dat gewend was. Dus stap voor stap leerde ik er gaande weg mee omgaan. Ik moest leren om gemaakte afspraken af te zeggen wanneer het niet goed ging met mijn buik. Ik had dan bijvoorbeeld heel erg last van winderigheid en vaak was het dan ook nog eens zo dat ze behoorlijk stonken. In zo'n geval wilde ik niet graag onder de mensen zijn. Het kon ook wel eens zo zijn dat ik last had van erg dunne ontlasting, waardoor ik bijvoorbeeld ineens heel erg nodig naar de wc moest en dan was er ook de kans dat ik de wc niet haalde of dat ik het niet oprijd voelde aankomen en dan gebeurde het dus in m'n broek en dat is iets wat geen mens wil.
Bij al deze dingen besefte ik dat ik me er niet tegen moest verzetten, maar het gewoon moest nemen zoals het was en dat ik me daarvoor moest aanpassen. Eenmaal toen ik dat begon te doen, kwam de acceptatie en werd het allemaal ineens een heel stuk rustiger.
Ik kan zeggen dat ik geleerd heb om niet meer op een bepaalde manier te vechten tegen een handicap en of chronische aandoening. Het heeft totaal geen zin om tegen zo'n sterke tegenstander als een handicap of chronische aandoening te vechten, want winnen doe je toch niet. Misschien dat er ooit eens een dag komt waarop je het wel kunt winnen, doordat ze een nieuw medicijn hebben die jou aandoening kan genezen of doordat ze een nieuwe behandelmethode hebben die het kan genezen. Zolang dat niet is kun je je er beter maar bij neerleggen en het beter maar omarmen. Het klinkt misschien gek dat ik zeg omarmen, maar wanneer je dat doet win er stiekem weg een hoop mee. Zo kan ik zeggen dat ik er mijn rust mee gewonnen heb, nauwelijks nog frustratie heb en daardoor kan ik weer beter en meer genieten van de dingen in het leven. Uiteindelijk heeft mij wel weer iets meer van een gelukkig gevoel opgeleverd.
Mijn visuele handicap heb ik al mijn hele leven en is iets waar ik mee ben opgegroeid.
Mijn Prikkelbare Darm Syndroom, Zenuwpijn en chronische vermoeidheid zijn aandoeningen die ik tijdens mijn leven heb gekregen. Voor deze aandoeningen heb ik me echt moeten leren aanpassen en heb ik ze moeten leren omarmen. Toch ben ook ik nog steeds maar een mens en heb ik zo af en toe ook nog wel eens mijn momenten waarop ik even aan het trappen ben tegen deze aandoeningen. Het gebeurd meestal wanneer ik niet zo lekker in m'n vel zit. Het kan soms ook wel eens lekker zijn om even lekker te gaan zitten balen en om mezelf eens even lekker zielig te vinden, maar niet te lang.
Ik kan alleen maar vanuit mijzelf spreken, want ik weet niet hoe een ander het ervaart of ermee omgaat. Misschien dat het je kan helpen om dingen in een beter perspectief te zien en geeft het je de kracht om weer verder te gaan.
Heb je vragen en of opmerkingen, schroom dan niet om deze te plaatsen. Wil je het niet openbaar plaatsen, dan ben je ook van harte welkom om een mailtje te sturen naar info@alandavis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten