Ieder mens heeft in zijn leven wel eens van die momenten vol strubbelingen. De ene persoon heeft echt maar van die enkele momenten met strubbelingen, terwijl een ander juist dagelijks met strubbelingen te maken heeft. Ik zelf ben zo iemand die er echt dagelijks mee te maken heeft en heb ik van die momenten waarop het behoorlijk heftig is. Mensen die deze blog al een tijd volgen, zullen dat vast wel opgemerkt hebben.
De laatste tijd heb ik echt weer flink van die heftige strubbelingen in m'n leven. Ik word de laatste tijd wakker met een buik die behoorlijk aan het vervelen is. Mijn darmen in m'n buik gaan dan behoorlijk tekeer en doet het meestal nog behoorlijk pijn ook. Daarbij komt dat door de pijn in m'n buik, mijn rug daar ook behoorlijk door te lijden heeft. Mijn PDS zorgt ervoor dat mijn zenuwpijn daardoor ook behoorlijk begint op te spelen. Door de pijn komt er meer spanning op mijn buik te staan en daardoor dus ook op de zenuwen en de spieren die daaraan verbonden zijn. Dat zo te samen breid het zich uit naar m'n rug, waardoor de spieren daar dus ook aardig gespannen raken. Wanneer ik dus door al die pijn en spanningen wakker word, kan ik gewoon niet meer in m'n bed blijven liggen en moet ik er dus nood gedwongen uit. Of ik nu nog slaap heb of niet, ik weet dan gewoon echt niet meer hoe ik moet gaan liggen en dus is de enige oplossing dat ik uit bed moet.
Wanneer ik beneden kom, ga ik eigenlijk niet gelijk zitten. Ik blijf zo ongeveer het eerste half uur staan of ik loop gewoon een beetje rond. Daarbij neem ik dan wel een kop koffie om daar in ieder geval als eerste van te kunnen genieten. Afhankelijk of de hond wakker is, ga ik na het half uurtje zitten op de bank of ik ga met de hond naar buiten en loop een rondje. Ik heb dus gemerkt dat ik beter gelijk een beetje kan bewegen als ik uit bed kom, dan dat ik gelijk ga zitten. Als ik gelijk zou gaan zitten, duurt het meestal langer voordat de pijn afneemt en het daardoor dus ook langer duurt voordat ik me prettiger voel. naar mate de tijd dan verstrijkt ga ik ontbijten en neem ik de nodige medicatie in die ik dagelijks moet hebben. Vervolgens ga ik wat doen zoals een beetje opruimen of zo iets. Of ik ga het nodige doen achter de computer.
Jammer genoeg gebeurd het dus vrij regelmatig dat mijn zenuwpijn zo heftig is dat die dus niet in een uurtje of twee afneemt en dan moet ik het dus nog een aantal uren rustig aan doen. Ik neem dan een extra pijnstiller in en ik zet mijn Tense Care apparaat aan en plak rondom de plek van de zenuwpijn wat elektroden. Na meerdere keren programma's van een half uur te hebben gebruik, neem de pijn dan wel af. De ene keer wat meer dan de andere keer. Verder probeer ik dus niet te veel aandacht te schenken aan de pijn en probeer ik dus mijn dag zo goed en kwaad als het kan door te komen.
Het mag dus duidelijk zijn dat ik dus elke dag probeer om zo min mogelijk pijn te hoeven hebben en dat is dus mijn dagelijkse strubbeling en de ene keer wat heftiger dan de andere keer. Helaas hebben niet heet veel mensen door dat dit dus echt erg in de weg kan zitten en dat het je dagelijks leven behoorlijk kan belemmeren.
Toch zeg ik dan maar weer: Hou het hoofd recht en probeer gewoon te genieten.
