Zorgen over klachten en of symptomen PDS

Je buik een best wel belangrijk onderdeel van je lichaam en dat is niet zo vreemd ook als je het nagaat. Ten eerste zitten daar je darmen die voor het verteringsproces zorgen van je voeding en ze zorgen ervoor dat de voedingsstoffen in je lichaam worden opgenomen. Je buik is ook een van de belangrijkste onderdelen als het om je weerstand gaat, maar ook hoe je jezelf voelt lichamelijk.

Soms lees ik wel eens vragen met betrekking over PDS omdat men dan iets voelt of iets opmerkt. Ik lees wel eens een vraag of dat je je slap kunt voelen en spierpijn kunt hebben als je PDS hebt. Het antwoord wat ik daarop kan geven is ja. Zoals ik net al beschreef zorgen je darmen voor de voedingsopname die nodig zijn voor je lichaam. Je spieren hebben ook voedingsstoffen nodig om te kunnen functioneren en als ze dan te weinig voedingsstoffen krijgen, dan kunnen ze wel eens pijnlijk worden of je een slap gevoel geven. Je spieren moeten dan energie leven die ze eigenlijk niet direct voor handen hebben en dat is dan het geen wat je gaat voelen, tenminste zo is het zoals ik het ervaar en ik denk dat het wel begrijpelijk is.

Stel je nu eens voor dat je buikgriep hebt, dan voel je jezelf ook heel erg lamlendig, slap en voel je je gewoon in het geheel niet echt lekker. Nu is buikgriep wel even iets wat een behoorlijke aanslag maakt op je lijf, maar kunt dan nagaan dat mensen met PDS ergens altijd wel zo'n soort gevoel hebben als buikgriep. Natuurlijk is PDS geen buikgriep, maar met buikgriep zijn je darmen ook behoorlijk van slag en kunnen ze niet op de juiste manier functioneren. Nu is een buikgriep en PDS niet echt met elkaar te vergelijken, maar het kan je wel een bepaalde indruk geven van pijn en wat verstoorde darmen kunnen doen met een mens.

Soms hoef je geen buikgriep te hebben, maar kan het wel eens zijn dat er gewoon iets verkeerd is gevallen met eten en dat kan ook wel eens voor vervelende situaties zorgen. Ik hoef verder niet echt uit te leggen wat het met een mens kan doen, want iedereen heeft het wel eens meegemaakt dat er iets niet goed is gevallen met eten. In ieder geval wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is dat ik soms wel een reactie krijg, van 'ik snap nu wel een beetje wat jij nu voelt met je buik of hoe jij je soms kan voelen' Wanneer ik dit dan wel eens van mensen hoor, moet ik wel eens lachen. Vaak zeg ik dan dat het mooi is dat ze een beetje door krijgen wat ik dus af en toe moet door staan met m'n PDS.

Nou ja het is gewoon een feit dat als het niet lekker in je buik zit, dan ga je dat heel vaak voelen in de rest van je lijf. Als het langdurig is dat je last van je buik hebt, dan kun je daar wel eens flink moet van worden of zijn en dat is ook wat heel veel mensen met PDS last van hebben. De ene persoon met PDS heeft daar minder last van als de ander. Het is ook gewoon een feit dat sommige mensen niet zoveel hinder ondervinden van hun PDS en dat andere juist weer heel veel last ondervinden van hun PDS. Het is ook gewoon zo dat langdurige buikklachten op een gegeven moment ook wel eens psychische klachten kunnen veroorzaken, waardoor je nog onzekerder wordt en wat uiteindelijk de klachten omtrent PDS weer kunnen versterken.

Het is op zich ook niet zo vreemd dat het door slaat naar het psychische gedeelte, omdat veel van de klachten je gewoon wanhopig maken en dat je gewoon niet kunt zien wat er nu aan de hand is. Ik kan alleen maar zeggen, dat je gewoon moet proberen om rustig te blijven en vooral niet te gaan twijfelen aan je buik. Als je eenmaak de diagnose PDS hebt gehad, dan moet je gewoon proberen wat vertrouwen te hebben in je arts. Het vervelende is dat je aan PDS gewoon heel weinig kunt doen om het te verhelpen. Je kunt alleen proberen om de klachten te verminderen of te verlichten en dat kan op verschillende manieren.
Ik kan dit alleen maar zeggen omdat ik zelf door dezelfde heisa heen gelopen ben en dat ik er zelf ook behoorlijk veel last van heb gehad. Heet heeft mij ook heel wat jaren gekost om zo rustig te blijven als dat ik nu ben en dat ik de klachten maar gewoon een plaatsje moet geven. Ik wil hierbij niet zeggen dat je je klachten helemaal moet negeren, want het moet allemaal wel in zekere zin wel dragelijk blijven. Het kan ook nooit om eens in de zoveel tijd naar de huisarts te gaan als je heel erg onzeker wordt over een bepaalde klacht..

Bijvoorbeeld als ik nu naar mezelf kijk, dan heb ik heel wat jaren met de klachten moet vechten. Heel veel klachten zul je gaan herkennen, maar wanneer je merkt dat er iets veranderd in je klachten omdat het bijvoorbeeld erger wordt zoals pijn, dan is het goed om dat even in de gaten te houden. Vorig jaar april begon ik te merken dat ik steeds meer pijn begon te krijgen of in ieder geval de pijn werd vele malen erger. Vanaf dat moment ben ik het wat meer in de gaten gaan houden en ben ik mezelf gaan observeren. Doordat de pijn erger werd, ben ik daar naar gaan handelen in de hoop dat het dus zou gaan zakken. Helaas mocht dat allemaal niet veel uithalen en ben ik uiteindelijk naar de huisarts gegaan. De huisarts heeft me weer doorgestuurd naar een MLD-arts en die heeft weer eens een scan laten maken van m'n buik en helaas was daar niks op te zien. De enige verklaring die men konden vinden was dat ik dusdanig veel littekenweefsel en verklevingen heb in m'n buik die de pijn veroorzaken en dat in combinatie met PDS is dat nu niet echt bepaald een fijne combinatie. PDS en verklevingen werken elkaar regelmatig tegen en zorgen hierbij dus gewoon voor een wisselwerking bij mij. In ieder geval kreeg ik toen pijnstillers voorgeschreven om zo de pijn te bestrijden. Helaas was de dosis niet goed genoeg en ben ik weer naar de huisarts gegaan en daar hebben we verder gekeken wat we eraan konden doen. Uiteindelijk is de dosis verhoogd en heb ik zelf andere pijnstillers gekregen en die zorgen er nu voor dat ik weer heerlijk door het leven kan stappen. Ik moet wel zeggen dat de pijnstillers die ik sinds die tijd krijg niet zomaar pijnstillers zijn, want het zijn pijnstillers die onder de morfine-achtige pijnstillers vallen en dus onder de opium wet vallen. Hierbij moet ik wel zeggen dat dit niet altijd de eerste keus is als je PDS hebt, omdat die bepaalde klachten wel eens kunnen verergeren.
Wat ik eigenlijk met dit verhaal wil vertellen is, dat je jezelf niet teveel zorgen moet maken over je klachten. Toch is het ook nooit verkeerd om je klachten een beetje in de gaten te houden zonder je zorgen te maken. Want je moet er gewoon vanuit gaan dat het helemaal niet ernstig is. PDS is vervelend, maar het is niet dodelijk en je kunt er gewoon mee leven. Ik bedoel maar te zeggen dat als je mazzel hebt je PDS minder erg wordt, maar als je pech hebt kan het ook erg worden. In beide gevallen is het gewoon de kunst om rustig te blijven.

Hou je symptomen en klachten gewoon de gaten en laat je vooral niet gek maken door onzekerheid.
Het leven is veel te mooi om je zorgen te maken over je buik en de daarbij horende klachten. Ik zal niet zeggen dat het makkelijk is wat ik zeg, maar het scheelt al een boel in de klachten.
Nu heb ik het hier over PDS, maar in principe werkt dit voor heel veel dingen zo.

Meer informatie over PSD kun je vinden op www.pdsb.nl
Tevens kun je lid worden en heb je de mogelijkheid om met lotgenoten in contact te komen via het ledenforum en heb je de beschikking over nog meer informatie.

Tevens nodig ik mensen uit om lid te worden van mijn Facebook pagina: Leven met een beperking. Als je een Facebookprofiel hebt, dan hoef je hem alleen maar leuk te vinden en je bent lid.
Gewoon een pagina waar je je verhaal of je ei kwijt kunt onder mensen die allemaal een beperking hebben. www.facebook.com/levendmetbeperking

Best begrijpelijk dat onbegrip.

De laatste tijd kom ik best wel met een hoop mensen in aanraking sinds ik met mijn lymfklierkanker zit. Toch zeker de laatste weken kom verschillende taxichauffeurs tegen waarmee ik een praatje maak. In de taxi vind ik het altijd wel gezellig om een beetje te kletsen met een chauffeur, want dat breekt de stilte en het maakt de reis van Bergen op Zoom naar Vlissingen een stuk aangenamer. Wanneer ik ze dan vertel over mijn chronische aandoening PDS, dan hebben ze daar geen van allen ooit van gehoord. Toch is PDS iets wat best wel veel voor komt bij ons in deze maatschappij.

Wanneer ik dan iemand vertel dat ik PDS heb, dan weten ze dus niet wat het is en dan moet je het gaan uitleggen. De een snapt sneller wat je bedoelt en wat het voor je betekend en de ander heeft weer iets meer tekst en uitleg nodig. Vaak wanneer ik het dan een beetje uitgelegd heb, dan komt het begrip pas om de hoek kijken en krijg ik vragen omtrent PDS. Vaak is onbegrip een ding van onwetendheid en dat is eigenlijk heel erg vervelend, want als PDS nou iets bekender zou zijn onder de mensen, dan zou er dus ook meer begrip zijn. Het is echt mooi om te zien dat wanneer je de tijd krijgt om uit te leggen wat PDS is en wat het betekend voor de mensen die het hebben, dan is er toch ineens een hoop begrip vanuit de mensen.

Begrip en onbegrip is iets waar we als PDS-patiënten veel mee te maken hebben en waar we ook heel vaak mee aan het worstelen zijn. Het onbegrip waar we tegenaan lopen zorgt heel vaak voor frustraties en voor nog een hoop andere dingen. Wanneer je te vaak met onbegrip te maken hebt of krijgt, dan veroorzaakt dat ook heel vaak voor een hoop onzekerheid. Aan de ene kant is het heel normaal dat je onzeker wordt doordat mensen niet begrijpen wat je hebt of waar je mee te maken hebt en wat het voor jou voor invloed heeft op je leven. Toch zou je eens moeten kijken of je ergens de tijd kunt vinden of krijgen om het uit te kunnen leggen. Wanneer je die tijd kun vinden en de mogelijkheid hebt, dan zul je zien dat de mensen niet altijd zo vol onbegrip zitten. Zoals ik al eerder aangaf, heeft het onbegrip heel erg veel te maken met onwetendheid. Kijk maar naar jezelf als je iets niet weet, dan zit je ook vaak in je eigen gedachtes vast geroest om het zo maar eens te zeggen. Nou zo zit het dus eigenlijk bij iedereen, alleen omdat je PDS hebt, heeft vaak een grotere impact op je en raakt het je ook veel meer.

Nu heb ik het dan voornamelijk over PDS, maar geloof mee maar dat dit bij veel meer aandoeningen een onderdeel van frustratie is. Heel vaak is het ook zo dat mensen niet zo goed weten hoe ze op bepaalde dingen moeten reageren en dat is soms wel vervelend, maar je kunt het de mensen ook niet kwalijk nemen. Tenminste als het om de mensen gaat die je dagelijks om je heen hebt. Een bedrijfsarts of verzekeringsarts die neem ik het eigenlijk wel een beetje kwalijk, want ook die gooien het veel te gemakkelijk op aanstellerij of iets van tussen de oren. Ik vind juist dat die mensen dan eens moeten gaan kijken naar de persoon in kwestie en zich een goed laten informeren door de patiënt. Ook zou hij met zo'n confrontatie zich eens moeten gaan verdiepen in het onderwerp zodat bij een volgende bezoek het niet weer een beetje beter gaat.

Hoe moeilijk het je soms ook wel eens gemaakt kan worden, toch moet je maar denken de aanhouder wint. Het is echt waar wat ik je vertel, want wanneer je zelf alles een beetje op een rijtje hebt staan en je begint jezelf in heel de situatie te berusten, dan wordt het een stuk makkelijk. Wanneer het een stuk makkelijk wordt, dan zul je makkelijk bij jezelf denken dat die ander gewoon niet beter weet. Op zo'n moment wordt je vaak ook creatief in het duidelijk maken aan de ander hoe of wat jij nu mankeert. Het klinkt voor iemand die nog maar net geconfronteerd is met zijn of haar aandoening heel raar of onwerkelijk. Toch let maar op en je zult het mee maken. Je zult ook merken dat het soms tijd kost voordat mensen eindelijk eens begrip voor je aandoening hebben.

Zou je eens wat meer begrip willen hebben van mensen zoals lotgenoten of gewoon met lotgenoten over PDS willen praten? Dan kan ik het je zeker aanraden om lid te worden van de Prikkelbare Darm Syndroom Belangenvereniging (PDSB) Tevens kun je daar heel veel informatie vinden over PDS. Nieuwsgierig, ga dan naar http://www.pdsb.nl

Sinds kort ben ik op Facebook een pagina begonnen waar ik mensen bij elkaar wil brengen die moeten leven met een beperking of mensen die te maken hebben met mensen die een beperking hebben. Even je verhaal kwijt over het een en ander, kom dan gerust eens kijken op de Facebook pagina Leven Met Een Beperking en meld je aan. https://www.facebook.com/levendmetbeperking