Flinke opgezette lymfeklier, de onderzoeken naar de oorzaak.

Ik heb de afgelopen tijd al best wel wat stukken geschreven over onzekerheid en waar dat bij mij mee te maken heeft.
Om het even te verduidelijken, heeft het bij te maken met een flinke opgezwollen lymfeklier en daar heb ik de afgelopen week onderzoeken voor gehad.
De onderzoeken moest ik ondergaan om te kijken wat nu de oorzaak van de opgezwollen lymfeklier is en ik heb steeds meer het vermoeden dat het mij om lymfeklierkanker gaat.
Het mag dat misschien raar klinken, maar het is een gevoel die maandag is begonnen toen ik bij de internist terecht kwam en die een bepaalde reactie daarop gaf.

Ik zal even weer vanaf het begin beginnen, om het weer een beetje op te halen en het verteld wat makkelijker en misschien leest het ook weer een stuk lekkerder.
Zo begin juli voelde ik bij toeval dat ik een beetje opgezwollen klier had links in mijn hals onder de kaak.
Mijn eerste gedachten waren dat ik misschien verkouden zou worden of dat ik een keelontsteking zou krijgen, maar geen van beide is bij mij gebeurd.
In eerste instantie heb ik het ook maar weer laten rusten, maar toen ik op een gegeven moment weer voelde was de klier nog groter geworden.
Ik heb toen maar besloten om de huisarts ernaar te laten kijken, want nu vond ik het toch wel een beetje vreemd worden.
Hij vond dat ik het nog maar eens even 3 tot 4 weken moest aankijken en wanneer het er dan nog zat, moest ik maar weer terug komen en dan zouden we er een echo van laten maken.
Ik heb er nog 4 weken overheen laten gaan, want na 2 weken ben ik terug gegaan naar de huisarts omdat hij nog groter was geworden en dat vond ik nou niet bepaald een goed teken.
Ik heb de echo gehad en een paar dagen daarna kon de huisarts bellen voor de uitslag.
Eerst drong het niet door, maar op een gegeven moment kwam het besef dat het wel een hele onzekere situatie zou gaan worden en dat er dus twijfels waren over het gezwel
Ik ben door gestuurd naar een internist en die moest er dan maar eens even verder naar kijken.

Afgelopen maandag moest ik bij de internist zijn en die heeft zo eens op bepaalde plekken van mijn lichaam gekeken en nu weet ik dat ze de rest van mijn lymfeklieren naliep.
Ze heeft ook de nodige vragen gesteld en uit haar reactie kon ik merken dat ze het vermoeden had dat ik misschien wel eens kanker zou kunnen hebben en dat na aanleiding van mijn antwoorden denk ik.
Ze wilde me gelijk door een hele molen van onderzoeken heen jagen en dat op zeer korte termijn.
De onderzoeken die ik moest gaan doorlopen waren:
1. Bloedprikken voor bloedonderzoek.
2. Onderzoek door een KNO-arts.
3. Het plaatsen van een mantoux, om te kijken of ik TBC had of heb gehad.
4. Een CT-scan van mijn hals, borst en m'n buik.
5. Een punctie van het gezwollen lymfeklier.

Maandag nadat ik bij de internist geweest was, kon ik gelijk doorlopen om bloed te laten prikken.
Dinsdag ben ik bij de KNO-arts geweest zodat hij mij kon onderzoeken en dat deed hij door in mijn oren, neus, mond en keel te kijken.
De KNO-arts heeft niks kunnen vinden wat aanleiding zou kunnen geven op het vergroten van mijn lymfeklieren. Nadat ik bij de KNO was geweest, kon ik doorlopen naar de functie afdeling om de mantoux te laten zetten.
Bij een mantoux prikken ze met een naald net onder de huid op je onderarm en dan spuiten ze er iets in zodat ze een aantal dagen later kunnen zien of je TBC heb of hebt gehad.
Woensdag mocht ik dus weer naar het ziekenhuis om een CT-scan te laten maken en daarvoor moest ik de avond ervoor al beginnen met voorbereiden.
De voorbereiding het beginnen met drinken van contrastvloeistof en dat moest dan verspreid worden tot aan het onderzoek. Bij de voorbereiding moest ik 4 glazen contrastvloeistof drinken en dat is 250ml per glas. Ik moest een kwartier voordat ik de scan zou krijgen aanwezig zijn, zodat ik nog een beker met contrastvloeistof kon drinken voor de scan.
Tijdens de scan heb ik ook nog contrastvloeistof in mijn bloedbaan gespoten gekregen en wanneer ze dat doen, voel je een branderig gevoel door je lichaam.
Donderdag moest ik 's morgens naar de radiologieafdeling voor de punctie van mijn lymfeklier.
Hierbij gebruikte ze een echo om te kijken waar het precies zit en kijken ze gelijk waar ze het beste kunnen gaan prikken. Toen de arts dat bepaald had, zette hij met een stift een stipje waar hij de naald zou plaatsen. Gelukkig deed de arts de plek eerst verdoven voordat hij nog maar begon met de punctie.
Met de punctie halen ze doormiddel van een holle naald wat weefsel van het lymfeklier en dat wordt dan onderzocht. Ze hebben bij de punctie 2 keer gedaan en dat had ook weer een reden.
Op het moment dat de arts de naald plaatst kijkt hij met de echo of dat hij goed zit en dan met een soort van hamer wordt de naald erin geslagen en vervolgens met het zelfde hamerapparaat de naald eruit getrokken en zoals ik al aangaf deed hij dat bij mij 2 keer.
Vrijdag moest ik nog even naar het ziekenhuis, maar dan alleen om de mantoux uit te laten lezen.
Gelukkig bleek de mantoux negatief te zijn en dat was alleen maar goed en dat betekend dat ik dus geen TBC heb of heb gehad.
Nu alle onderzoeken zijn geweest, is het nu voor mij alleen een kwestie van wachten en ik kan je vertellen dat het niet meevalt.

Dinsdag 27 september moet ik terug naar de internist voor de uitslag en ook nog eens pas 's middags.
Op het moment vind ik het wel zo spannend dat ik het gevoel heb dat het niet snel genoeg dinsdag kan worden, want ik ben gewoon hartstikke benieuwd naar de uitslagen van alle onderzoeken.
Gedurende de week is mijn vermoeden dat ik misschien lymfeklierkanker heb alleen maar groter geworden en dat komt door de onderzoeken en doordat de arts die de punctie deed bij mij ook al iets vroeg en wat hij gelijk met kanker betrok en die vraag ging over het litteken op mijn buik.
Daarbij ben ik misschien een beetje eigenwijs geweest en ben ik eens gaan kijken op de website van kwfkankerfonds en daar ben ik eens even gaan kijken naar de info over lymfeklierkanker.
Bij die informatie zag ik welke onderzoeken er werden gedaan en die heb ik afgelopen week gehad.
Daarbij werden er symptomen genoemd en daar herken ik er ook een aantal van die ik tot mezelf kan betrekken.
Na dit gelezen te hebben, is mijn vermoeden nog sterker geworden, maar dat wil niet zeggen dat mijn vermoeden ook daadwerkelijk juist is.
Misschien zit ik er wel zo ontzettend naast met mijn vermoeden, maar dan kan het in ieder geval alleen maar meevallen als de uitslagen aangeven dat het geen kanker is.
Mocht het toch zo zijn dat mijn vermoedens kloppen en dat de uitslagen aangeven dat ik lymfeklierkanker heb, dan komt de klap al niet meer zo hard aan bij mij omdat ik er al enigszins aan heb kunnen wennen.

Ik zal niet zeggen dat ik niet gespannen ben of zenuwachtig, want dat ben ik wel degelijk.
Maar ik moet zeggen dat ik me er niet echt druk om maak over de hele situatie.
Mijn leven gaat gewoon door en ik doe de dingen die altijd al doe en geniet ik nog elke dag van alle dingen om me heen.
Nu heb ik sowieso al m'n beperkingen, omdat ik dus met m'n PDS zit en met m'n verklevingen.
De spanningen zorgen er wel voor dat ik heel veel last van m'n buik heb en dat ik toch weer behoorlijk veel pijn heb, maar waarvan ik hoop dat het wat minder wordt als ik de uitslag heb.
Gelukkig ben ik niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Als ik bij de pakken neer ga zitten, dan zou ik mezelf alleen maar gek maken doordat ik ga zitten piekeren en dat is ook weer ten nadele van de spanningen enzo.

Ik zeg maar zo, wat er ook maar op je pad mag komen binnen je leven, houd moed.
Het is soms misschien een eng en beangstigend, het komt uiteindelijk allemaal wel weer goed.