Vechten tegen een tegenstander waarvan je niet kunt winnen.

In al die jaren die ik achter de rug heb, kan ik zeggen dat een ding me heel erg duidelijk is geworden. Wanneer we gezond zijn en niets mankeren, zul je waarschijnlijk wel het gevoel hebben dat alles best wel aardig loopt. Tot dat je op een moment iets gaat mankeren dat grote invloed heeft op je leven. Je krijgt bijvoorbeeld een chronische aandoening en dat gaat niet meer weg. In eerste instantie ga je je er tegen verzetten en wil je er alles aan doen om het te laten verdwijnen of wil je jezelf er niet aan toegeven dat je je leven ineens anders moet gaan leven.

Het is totaal niet gek om te denken dat je er alles aan wilt doen om het zoveel als mogelijk te laten verdwijnen. Het is ook niet gek dat je je leven probeert te leiden zoals het al heel je leven al hebt gedaan. Maar op een gegeven moment kom je op een punt waarop je je beseft dat het wel eens niet meer gaat zoals jij dat zou willen.
Toen ik voor het eerst geconfronteerd werd met mijn buikpijn en andere problemen, wilde ik in eerste instantie van de pijn af en vervolgens kwamen de andere vervelende dingen. Jaren heb ik het ene onderzoek naar het andere onderzoek gehad en telkens konden ze maar niks vinden. In die tussentijd besefte ik ook dat ik mijn leven niet meer helemaal kon leven zoals ik dat gewend was. Dus stap voor stap leerde ik er gaande weg mee omgaan. Ik moest leren om gemaakte afspraken af te zeggen wanneer het niet goed ging met mijn buik. Ik had dan bijvoorbeeld heel erg last van winderigheid en vaak was het dan ook nog eens zo dat ze behoorlijk stonken. In zo'n geval wilde ik niet graag onder de mensen zijn. Het kon ook wel eens zo zijn dat ik last had van erg dunne ontlasting, waardoor ik bijvoorbeeld ineens heel erg nodig naar de wc moest en dan was er ook de kans dat ik de wc niet haalde of dat ik het niet oprijd voelde aankomen en dan gebeurde het dus in m'n broek en dat is iets wat geen mens wil.

Bij al deze dingen besefte ik dat ik me er niet tegen moest verzetten, maar het gewoon moest nemen zoals het was en dat ik me daarvoor moest aanpassen. Eenmaal toen ik dat begon te doen, kwam de acceptatie en werd het allemaal ineens een heel stuk rustiger.

Ik kan zeggen dat ik geleerd heb om niet meer op een bepaalde manier te vechten tegen een handicap en of chronische aandoening. Het heeft totaal geen zin om tegen zo'n sterke tegenstander als een handicap of chronische aandoening te vechten, want winnen doe je toch niet. Misschien dat er ooit eens een dag komt waarop je het wel kunt winnen, doordat ze een nieuw medicijn hebben die jou aandoening kan genezen of doordat ze een nieuwe behandelmethode hebben die het kan genezen. Zolang dat niet is kun je je er beter maar bij neerleggen en het beter maar omarmen. Het klinkt misschien gek dat ik zeg omarmen, maar wanneer je dat doet win er stiekem weg een hoop mee. Zo kan ik zeggen dat ik er mijn rust mee gewonnen heb, nauwelijks nog frustratie heb en daardoor kan ik weer beter en meer genieten van de dingen in het leven. Uiteindelijk heeft mij wel weer iets meer van een gelukkig gevoel opgeleverd.
Mijn visuele handicap heb ik al mijn hele leven en is iets waar ik mee ben opgegroeid.
Mijn Prikkelbare Darm Syndroom, Zenuwpijn en chronische vermoeidheid zijn aandoeningen die ik tijdens mijn leven heb gekregen. Voor deze aandoeningen heb ik me echt moeten leren aanpassen en heb ik ze moeten leren omarmen. Toch ben ook ik nog steeds maar een mens en heb ik zo af en toe ook nog wel eens mijn momenten waarop ik even aan het trappen ben tegen deze aandoeningen. Het gebeurd meestal wanneer ik niet zo lekker in m'n vel zit. Het kan soms ook wel eens lekker zijn om even lekker te gaan zitten balen en om mezelf eens even lekker zielig te vinden, maar niet te lang.

Ik kan alleen maar vanuit mijzelf spreken, want ik weet niet hoe een ander het ervaart of ermee omgaat. Misschien dat het je kan helpen om dingen in een beter perspectief te zien en geeft het je de kracht om weer verder te gaan.
Heb je vragen en of opmerkingen, schroom dan niet om deze te plaatsen. Wil je het niet openbaar plaatsen, dan ben je ook van harte welkom om een mailtje te sturen naar info@alandavis.nl

Het verleden, het heden en de toekomst.

Het verleden.

Doordat ik tegenwoordig met beperkingen door het leven moet, heb ik mezelf moeten laten wennen aan het feit dat ik die beperkingen heb. Ik heb mijn beperkingen ook moeten aanvaarden en dat valt niet altijd even mee. Zelfs nu heb ik het daar af en toe moeilijk mee, omdat ik gemerkt heb dat mijn beperkingen erger zijn geworden.

Wat ik in eerste instantie deed was regelmatig terug denken aan het verleden. Ik dacht dan terug aan de dingen die ik toen nog gewoon kon doen, maar tegenwoordig niet meer. Het is frustrerend om te zien en te merken dat ik niet meer de dingen kon doen die ik graag wilde doen of om mijn leven te leven zoals ik dat gewend was. Zo kon ik voorheen gewoon hele dagen wakker zijn en lekker actief zijn door bijvoorbeeld lekker te hobbyen of door lekker een hele dag met vrienden erop uit te gaan. Zo kon ik ook heerlijk 's avonds op de bank hangen en lekker een filmpje of twee kijken. Helaas zijn dit dingen die tot het verleden horen. Ik heb daarom ook heel hard moeten leren om het verleden los te laten en het verleden gewoon het verleden te laten zijn. Als je me vraagt of dat dit makkelijk was, dan kan ik je gegarandeerd zeggen dat het alles behalve makkelijk is. Ook wanneer je iemand verliest zul je op een bepaalde manier moeten leren om het verleden los te laten. Zo heb ik 24 jaar geleden mijn oudere broer verloren aan een zeer zeldzame aandoening (ziekte). Ik heb hem toen ook moeten los laten, omdat ook hij in zekere zin tot het verleden hoort. Ik kan hem niet meer zien, ik kan hem niet meer vastpakken en ik kan er geen gesprek meer mee voeren zoals ik dat gewend was.

Toch hoef je de herinneringen van het verleden niet te vergeten, want herinneringen kunnen juist heel mooi zijn en als ze niet zo mooi zijn, dan kunnen ze juist heel leervol zijn. Met het verleden loslaten bedoel ik gewoon dat je jezelf niet moet vastklampen aan wat was of met wat je had. Als je merkt dat je geen pijn of andere heftige emotie meer ervaart als je aan het verleden terug denkt, dan zul je merken dat je al die dingen een plaats kunt geven. Dat is het moment dat je het verleden los hebt kunnen laten.

Het heden.

Zoals ik in het verleden al beschreef zul je die los moeten laten. Je moet het los laten om verder te kunnen met leven en je leven is in het hier en nu, het heden. Je zult nu gewoon moeten kijken naar wat je vandaag de dag kunt doen en niet naar wat je niet meer kan. Alles valt of staat met het accepteren van alles. Ik kijk niet te ver vooruit omdat ik toch niet weet hoe het over een week zal zijn met mij. Ik probeer gewoon elke dag mijn leven te leven op de manier die op die dag het beste gaat. Als het een dag is waarbij ik zo goed als geen energie heb, dan zal ik die dag heel rustig en zeer energiebesparend doorbrengen. Als het een dag is waarbij ik merk dat ik wat meer energie heb, dan zal ik de dingen doen die ik moet doen en misschien nog wel iets meer. In ieder geval weet ik dat ik elke dag tussendoor een paar uurtjes moet gaan slapen. Wanneer ik dan weer wakker word, kan ik de tweede helft van de dag nog redelijk doorkomen. Elke dag dat ik wakker word probeer ik zoveel mogelijk te genieten van alle dingen. Zo probeer ik al te genieten van het opstaan en het wakker worden. Van alles wat ik vandaag de dag doe of kan doen, zal ik er zoveel als kan van genieten. Proberen niet aan het verleden te denken op een manier waar ik gefrustreerd van word, want wat was is gewoon niet meer. Natuurlijk heb ik er soms moeite mee omdat ik er af en toe goed van baal dat mijn toestand verslechterd is, maar dan probeer ik zo te denken dat het altijd nog slechter kan.

De toekomst.

De toekomst is iets totaal onbekends omdat geen enkel levend wezen kan zien of weten hoe de toekomst eruit ziet of eruit gaat zien. Vroeger toen ik nog jong was had ik altijd wel een bepaalde toekomst wens. Een toekomst zoals ik die graag voor ogen had en die ik graag waarheid had zien worden. Helaas zijn er heel wat dingen gebeurd in mijn leven die mijn toekomst een hele andere kant op heeft geduwd. Je kunt je afvragen welke kant dat dan is geweest, maar ja zoals toekomst al aangeeft is het dus onbekend. Ik zag mijn toekomst als een man met vrouw en kinderen en een leuke baan. Mijn leven is heel anders gegaan kan ik wel zeggen. Ik ben een ongehuwde singel man met een aantal aandoeningen en beperkingen die ik niet had kunnen voorzien. Nu kan ik alleen maar afwachten wat de toekomst nu voor mij in petto heeft. Hopelijk is het een toekomst die me goed gezind is en is het een toekomst waarin ik in goede gezondheid mijn dagen mag doorkomen. In ieder geval kan ik je zeggen dat ik er eigenlijk helemaal niet over nadenk. Ik denk er niet over na omdat ik toch niet kan zien hoe het er over een half jaar, een jaar of 2 jaar eruit gaat zien. Dat neemt niet weg dat je geen plannen moet maken voor de toekomst of dat je leuke dingen moet plannen.

Ik maak soms ook plannen met mensen om af te spreken, want anders komt er van bepaalde dingen niks terecht. Ik maak spreek bijvoorbeeld met iemand af op een bepaalde dag en op de dag zelf kijk ik dan wel weer of dat het haalbaar is voor mij. Als het dan niet haalbaar is omdat ik er de energie niet voor heb, dan maken we gewoon weer een nieuwe afspraak.

Wat ik in ieder geval kan zeggen is dat je niet bang moet zijn voor de toekomst en dat je je zeker geen zorgen moet maken over de toekomst. De toekomst is toekomst en die kan nog alle kanten op. Zijn er dingen in de toekomst die niet goed gaan, dan moet je dat gewoon bekijken op het moment zelf.

Met mijn 4 maanden oude neefje.

Leef je leven.

Leef je leven zoals jij denk dat goed voor jou is en leef niet je leven zoals een ander dat zou willen of zien, want daar wordt je echt niet gelukkiger van. Leef lekker op de manier die bij jou past. Leef je leven op de manier die het beste past bij jou situatie en probeer daar dan zoveel mogelijk van te genieten. Maak je fouten in het leven? Nou maak je fouten dan gewoon, want je bent tenslotte maar gewoon mens. Ik maak ook nog regelmatig fouten en van die fouten probeer ik dan weer te leren. Heb je je situatie nog niet helemaal geaccepteerd? Maak je daar dan niet druk om, maar probeer het elke dag weer opnieuw om je situatie te accepteren. Uiteindelijk kom je op een punt waarop het wel lukt. Wees dankbaar voor elke dag die je krijgt, want dat is wat ik ook doe. Ik ben dankbaar voor elke dag, voor alles wat ik heb en voor alles wat ik nog kan. Het leven dat je leidt is leven zoals het je gegeven is en alles wat er in je leven gebeurd, gebeurd met een reden. 

In ieder geval is dit zoals ik het nu allemaal zie en wie weet zie jij het ook zo of ga je het zo zien na dit gelezen te hebben. Ik hoop hier wat mensen mee te kunnen helpen en te steunen.