KUN JE GOED LEVEN MET PDS?
Een vraag die bij veel mensen boven komt drijven als je net te horen hebt gekregen dat je PDS hebt. Het is een vraag die eigenlijk best moeilijk te beantwoorden is, maar over het algemeen zegt met dat je er goed mee kunt leven. Toch is het voor iedereen weer anders om met PDS te leven. De ene persoon kan er goed mee leven, terwijl de ander er juist weer veel minder goed mee kan leven. Het verschil zit in de ernst van hoe erg iemand last heeft van PDS. Wanneer je veel pijn ervaart bij PDS en die gaat niet zomaar weer over, dan kan is het gewoon een stuk lastiger om ermee te moeten leven. Zo ook als je de diarree variant hebt van PDS, dan is het gewoon zo dat je vaker en ook heel snel naar de wc toe moet. In zo'n geval durven mensen niet gauw meer van huis af te gaan, omdat ze bang zijn dat ze ineens heel erg nodig naar de wc toe moeten terwijl ze dus ergens zijn.
Iemand die de obstipatie variant heeft, zal minder vaak naar de wc toe hoeven, maar daardoor kan zo'n persoon wel iets vaker winderiger zijn dan ieder ander en ook dit is zeker niet fijn als je in gezelschap bent van andere mensen. Een windje op zich niet is niet zo erg en zeker niet als er geen luchtje aan zit of als het geen geluid maakt. Wanneer je een windje laat die vreselijk stinkt, dan ga je je toch behoorlijk ongemakkelijk voelen. Aan de ene kant probeer je je winden op te houden, maar aan de andere kant is het ook weer heel slecht om winden op te houden. Daarbij is het ook nog eens zo dat wanneer je je winden allemaal gaat houden, je verschrikkelijk buikpijn krijgt.
Dan is het ook nog de vraag of dat je er maar een paar dagen last van hebt of misschien zo maar eens in de aantal maanden of misschien heb je er praktisch alle dagen van de week last van.
Iemand die maar eens in de paar maanden last van PDS heeft, zal er op zich redelijk goed mee kunnen leven. Iemand die er maar eens een paar dagen in de maand last van heeft, zal er ook nog wel redelijk mee kunnen leven. Wanneer je nu elke week een paar dagen last van heeft of praktisch elke dag, tja die zal er dus ook veel meer last van hebben en zal er dus ook een stuk moeilijk mee kunnen gaan. Toch kun je er in alle gevallen goed mee om leren gaan en wanneer je dat eenmaal geleerd hebt, dan zul je er ook een stuk makkelijker mee kunnen leven.
Zelf heb ik de vrij heftige variant van PDS en dat is praktisch altijd zo geweest. Vanaf het begin dat ik PDS heb, heb ik er altijd last van gehad en dat bijna elke dag van de week. Hoewel ik in het begin soms langere momenten had waarom het goed ging. Maar in de loop van de tijd werden die moment steeds kleiner en kleiner. Nu is het zelfs zo dat ik af en toe eens een dag of een paar dagen geen of nauwelijks last ervan heb. Toch heb ik geleerd om ermee om te gaan en er gewoon mee te leven. Ik zal ook eerlijk zeggen dat ik dat niet zomaar even in een jaartje geleerd heb, maar dat er rustig een paar jaar overheen gegaan zijn. Vanaf 1995 heb ik dus PDS en we zitten nu in 2013. Pas vanaf 2001 kon ik er redelijk goed mee over weg, dus dat wil zeggen dat ik er zeker 6 jaar over gedaan heb om er redelijk mee te kunnen leven. Dat neemt niet weg dat ik in de tussentijd geen dipjes had of moeilijke momenten, maar die werden geleidelijk wel steeds minder. Ik had mezelf voorgenomen om gewoon te zijn wie ik ben en dat mensen me maar gewoon moesten nemen zoals dat ik ben. Als mensen moeilijk deden tegen over mij om de dingen die ik deed vanwege mijn PDS, dan legde ik het ze gewoon uit. Wilde ze of konden ze het niet begrijpen, dan was dat hun probleem en niet het mijne. Om een voorbeeld te noemen:
In 2001 ben ik een volwassenen opleiding gaan volgen en die moest ik in Ermelo volgen omdat ik een visuele beperking heb en omdat ze daar een plek hadden waarmee ze rekening hielden met mijn visuele beperking. Daar liep ik wel eens het lokaal uit en de ene keer had ik les en de andere keer was dat onder een zelfstudie uur. Ik liep dan de klas uit omdat ik op dat moment heel winderig was en die konden wel eens behoorlijk stinken. De leerkracht was daar niet blij mee en werd daarom wel eens boos, want die vond dat ik dat niet kon maken omdat de rest dat ook niet deed. Ik heb het die leerkracht toen uitgelegd en die wilde dat eerst niet begrijpen. Dus wat deed ik de eerst volgende keer? Ik ging gewoon keihard zitten blazen en als ze stonken dan had iedereen die bij mij in de buurt zat gewoon vette pech. Men ging toen op een gegeven zitten lachen of zitten klagen omdat ze stonken en wanneer de leerkracht kwam en vroeg wat er aan de hand was, hoefde ik het niet eens meer te zeggen, want dat deden de andere dan wel voor me. Vanaf dat moment heeft de leerkracht nooit meer moeilijk gedaan.
Dus de vraag of dat je goed kunt leven met PDS, is te beantwoorden met ja. Alleen is eigenlijk niet de vraag of dat je goed kunt leven met PDS, maar is het meer de vraag hoe ga je ermee om?
Ik kan natuurlijk niet voor iedereen zeggen dat ze er goed mee kunnen leven, want iedereen gaat er toch op zijn of haar eigen manier mee om. Het is daarom voor iedereen verschillend hoe ze ermee omgaan. Iedereen zal ermee om moeten leren gaan. De ene persoon zal er sneller mee om leren gaan dan de ander.
Iemand die de obstipatie variant heeft, zal minder vaak naar de wc toe hoeven, maar daardoor kan zo'n persoon wel iets vaker winderiger zijn dan ieder ander en ook dit is zeker niet fijn als je in gezelschap bent van andere mensen. Een windje op zich niet is niet zo erg en zeker niet als er geen luchtje aan zit of als het geen geluid maakt. Wanneer je een windje laat die vreselijk stinkt, dan ga je je toch behoorlijk ongemakkelijk voelen. Aan de ene kant probeer je je winden op te houden, maar aan de andere kant is het ook weer heel slecht om winden op te houden. Daarbij is het ook nog eens zo dat wanneer je je winden allemaal gaat houden, je verschrikkelijk buikpijn krijgt.
Dan is het ook nog de vraag of dat je er maar een paar dagen last van hebt of misschien zo maar eens in de aantal maanden of misschien heb je er praktisch alle dagen van de week last van.
Iemand die maar eens in de paar maanden last van PDS heeft, zal er op zich redelijk goed mee kunnen leven. Iemand die er maar eens een paar dagen in de maand last van heeft, zal er ook nog wel redelijk mee kunnen leven. Wanneer je nu elke week een paar dagen last van heeft of praktisch elke dag, tja die zal er dus ook veel meer last van hebben en zal er dus ook een stuk moeilijk mee kunnen gaan. Toch kun je er in alle gevallen goed mee om leren gaan en wanneer je dat eenmaal geleerd hebt, dan zul je er ook een stuk makkelijker mee kunnen leven.
Zelf heb ik de vrij heftige variant van PDS en dat is praktisch altijd zo geweest. Vanaf het begin dat ik PDS heb, heb ik er altijd last van gehad en dat bijna elke dag van de week. Hoewel ik in het begin soms langere momenten had waarom het goed ging. Maar in de loop van de tijd werden die moment steeds kleiner en kleiner. Nu is het zelfs zo dat ik af en toe eens een dag of een paar dagen geen of nauwelijks last ervan heb. Toch heb ik geleerd om ermee om te gaan en er gewoon mee te leven. Ik zal ook eerlijk zeggen dat ik dat niet zomaar even in een jaartje geleerd heb, maar dat er rustig een paar jaar overheen gegaan zijn. Vanaf 1995 heb ik dus PDS en we zitten nu in 2013. Pas vanaf 2001 kon ik er redelijk goed mee over weg, dus dat wil zeggen dat ik er zeker 6 jaar over gedaan heb om er redelijk mee te kunnen leven. Dat neemt niet weg dat ik in de tussentijd geen dipjes had of moeilijke momenten, maar die werden geleidelijk wel steeds minder. Ik had mezelf voorgenomen om gewoon te zijn wie ik ben en dat mensen me maar gewoon moesten nemen zoals dat ik ben. Als mensen moeilijk deden tegen over mij om de dingen die ik deed vanwege mijn PDS, dan legde ik het ze gewoon uit. Wilde ze of konden ze het niet begrijpen, dan was dat hun probleem en niet het mijne. Om een voorbeeld te noemen:
In 2001 ben ik een volwassenen opleiding gaan volgen en die moest ik in Ermelo volgen omdat ik een visuele beperking heb en omdat ze daar een plek hadden waarmee ze rekening hielden met mijn visuele beperking. Daar liep ik wel eens het lokaal uit en de ene keer had ik les en de andere keer was dat onder een zelfstudie uur. Ik liep dan de klas uit omdat ik op dat moment heel winderig was en die konden wel eens behoorlijk stinken. De leerkracht was daar niet blij mee en werd daarom wel eens boos, want die vond dat ik dat niet kon maken omdat de rest dat ook niet deed. Ik heb het die leerkracht toen uitgelegd en die wilde dat eerst niet begrijpen. Dus wat deed ik de eerst volgende keer? Ik ging gewoon keihard zitten blazen en als ze stonken dan had iedereen die bij mij in de buurt zat gewoon vette pech. Men ging toen op een gegeven zitten lachen of zitten klagen omdat ze stonken en wanneer de leerkracht kwam en vroeg wat er aan de hand was, hoefde ik het niet eens meer te zeggen, want dat deden de andere dan wel voor me. Vanaf dat moment heeft de leerkracht nooit meer moeilijk gedaan.
Dus de vraag of dat je goed kunt leven met PDS, is te beantwoorden met ja. Alleen is eigenlijk niet de vraag of dat je goed kunt leven met PDS, maar is het meer de vraag hoe ga je ermee om?
Ik kan natuurlijk niet voor iedereen zeggen dat ze er goed mee kunnen leven, want iedereen gaat er toch op zijn of haar eigen manier mee om. Het is daarom voor iedereen verschillend hoe ze ermee omgaan. Iedereen zal ermee om moeten leren gaan. De ene persoon zal er sneller mee om leren gaan dan de ander.
Wat heb ik eraan gedaan om ermee om te leren gaan?
Ten eerste moet je proberen om je angsten en onzekerheden te overwinnen en dat is echt veel makkelijker gezegd dan gedaan. Want om je angsten en onzekerheden te overwinnen, zul je jezelf van heel dichtbij moeten gaan bekijken. Wat er bij zal helpen zijn dierbare mensen die begrip hebben voor jou ziekte en situatie. Waarschijnlijk zul je ook regelmatig naar de huisarts gaan omdat je last hebt en dan hoop ik dat je een goede band hebt met je huisarts, want dat is zeker te weten heel belangrijk in dit geval. De huisarts zal misschien regelmatig onderzoeken laten uitvoeren om jou gerust te stellen. Wanneer je dus merkt dat er bij elk onderzoek niks te vinden is en dat alles in orde is, ga dan leren dat je je geen zorgen meer hoeft te maken en dat er dus niks ernstig is met je buik. Als je je eenmaal wat minder zorgen begint te maken, dan zul je zien dat je angst en onzekerheid ook minder zullen worden. Verder moet je gewoon maar denken dat mensen je maar gewoon moeten nemen zoals je bent. Moet je op een ongepaste tijd of situatie naar de wc, dan moet je dag gewoon doen. Jij voelt het beste wat er op dat moment nodig is voor je en doe je het niet, dan ben jij de gene die zich ongemakkelijk voelt en niet de andere mensen. Hebben mensen er geen begrip voor, dan maar niet en dan confronteer je ze gewoon een keer keihard met jou ongemakken door gewoon lekker te gaan zitten blazen of zo en dan maar hopen dat ze lekker stinken.
Tegenwoordig houd ik mijn winden niet gauw meer in hoor en dat maakt me ook niet meer zoveel uit waar of met wie ik ben, want ik vertik het gewoon om buikpijn te krijgen voor een ander.
Dus beste mensen doe wat je moet doen om met je PDS om te gaan en laat je winden maar gewoon lekker waaien met een luchtje of zonder luchtje en met geluid of zonder geluid. Daarbij gewoon blijven lachen en blijven genieten van het leven.
Trouwens dieren laten hun winden toch ook gewoon waaien, dus waarom zouden wij mensen het dan niet gewoon doen.
Meer informatie over PDS, ga dan naar http://www.pdsb.nl
