Acceptatie!
Zoals je misschien al weet heb ik sinds een aantal jaren last van chronische vermoeidheid. In het begin heb ik moeten leren om daarmee om te gaan en dat heeft ook z'n tijd gekost. Nadat ik het zo goed als geaccepteerd had, kon ik er aardig mee overweg, maar het laatste half jaar lijkt het erop alsof de vermoeidheid verergerd is. Het lijkt wel alsof ik meer slaap nodig heb en lijkt het er erg op dat ik nog minder energie heb om dingen te doen. Ik moet dus nog meer opletten en goed plannen met wat ik wil en moet gaan doen en ik kan je zeggen dat dit niet altijd even meevalt.
Het is frustrerend als je merkt dat je van alles wil gaan doen of bepaalde plannen hebt voor een dag en dat het dan dus niet wil gaan lukken omdat mijn lijf het niet trekt. Nu ben ik sinds een paar weken bij een psycholoog waar ik mijn verhaal kwijt kan en waar ik af en toe wat feedback van krijg. Sinds ik daar bij de psycholoog langs ga, gaat het alweer een stukje beter en voel ik me daardoor ook wat beter. Voordat ik bij de psycholoog langs ging, was ik sneller geïrriteerd en reageerde ik onbedoeld soms verkeerd op andere mensen en dan voornamelijk de mensen die het dichtste bij me staan. Nu is dat gelukkig alweer een stuk minder en als het aan mij ligt, gebeurd dat helemaal niet meer.
Ook heb ik last van wat schuldgevoel naar andere mensen toe omdat ik dus minder kan doen en niet dat gene kan doen wat ze van me vragen. Nu weet ik dat de mensen om me heen het allemaal wel begrijpen en zeggen dat ik me niet schuldig moet voelen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Het komt erop neer dat ik het dus nog niet helemaal geaccepteerd heb en dat ik dat kleine stukje waar ik tegenaan loop ook moet accepteren. Het is niet makkelijk om iets te accepteren als het om je lichaam betreft en zeker niet als je hebt moeten inleveren. Gelukkig ben ik nu op de goede weg en zal dat kleine stukje acceptatie ook wel goed komen.
Overgave!
 |
| Genieten van de liefde die mijn hond geeft. |
In de afgelopen 2 á 3 jaar heb ik wel geaccepteerd dat ik me gewoon moet overgeven aan m'n lichaam. Als mijn lichaam aangeeft dat het slaap nodig heeft, dan ga ik dus ook gewoon slapen. Soms is even liggen ook al voldoende om weer op krachten te komen. In het begin vocht ik wel eens tegen het gevoel dat ik moest gaan slapen omdat ik het zonde van m'n tijd vond, maar dat draaide al snel bij. Ik kwam erachter dat als ik niet aan de slaap toe gaf, ik totaal niets waard was en daardoor kwam er dus ook niks uit m'n handen. Dus ik weet nu dat het beter is om even te gaan slapen voor 2 uurtjes of om vroeg naar de bed te gaan. Natuurlijk vind ik het niet leuk dat het moet, maar uiteindelijk ben ik toch beter af door me over te geven aan de benodigde slaap of rust.
Wat ik had aan energie is niet meer. Het heeft ook eigenlijk helemaal geen zin om terug te kijken naar wat ik had en naar wat ik voorheen allemaal kon. Het is zaak om gewoon te kijken naar het HIER en NU en het verleden los te laten. Vroeger is geweest en is dus niet meer van toepassing op mijn leven van nu.
 |
| Genieten van de natuur. |
Het komt erop neer dat wanneer je het eenmaal geaccepteerd hebt, jezelf makkelijker kunt overgeven aan de situatie waarin je zit. Nu gaat het op dit moment bij mij over mijn chronische vermoeidheid, maar het praktisch op alles in leven toepasbaar.
Ik had even een kleine terugval als het om de acceptatie van mijn situatie gaat, maar zoals eerder gezegd gaat het weer de goede kant op. Depressief ben ik niet en dat zal ik ook niet meer worden als het aan mij ligt, maar soms kun je wel eens even goed de balen hebben van dingen.
Dus ik zeg tegen je, geniet van zoveel mogelijk dingen. Kijk niet naar wat je niet meer kan, maar kijk naar wat je nog wel kan en maak daar het beste van. Leef zoals jij denkt dat goed voor je is en probeer de mensen die je dierbaar zijn zoveel mogelijk bij je in de buurt te hebben en te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten