Sinds vorige week dinsdag 27 september heb ik te horen gekregen dat ik lymfklierkanker heb.
De schok viel eigenlijk best wel mee, maar dat komt misschien omdat m'n lijf min of meer verdoofd was. In ieder geval was ik al heel blij dat ik van de onzekerheid af was en dat daardoor de spanning minder zou worden.
De spanning is inderdaad minder geworden nadat ik de diagnose te horen had gekregen en dat geeft al weer een heleboel rust.
Al die spanningen door de onzekerheid is niet echt bevordelijk voor mijn PDS, want door al die spanningen, zenuwen en stress speelde de PDS-kachten behoorlijk op.
Nu een week later begin ik aan het idee te wennen dat ik dus lymfklier kanker heb, maar ondanks dat ik rustiger ben heeft het toch effect op mijn PDS.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat dit verhaal verre van standaard is en ik niet weet of veel mensen die combinatie kennen van PDS hebben en daarbij nog eens kanker krijgen.
Nu ik dus een week verder ben, merk ik toch wel dat m´n buik en de verdere PDS/klachten nog steeds aanwezig zijn en dat dit toch ook behoorlijk vervelend is.
Zoals ik al zei, was de schok niet zo heel groot toen ik de diagnose te horen kreeg, maar naar mate de dagen verstreken ging ik het toch steeds meer beseffen waar ik mee te maken had.
Nu moet ik zeggen dat ik vrij rustig ben onder deze omstandigheden en dat ik me ook niet zorgen maak, maar toch op de een of andere manier blijft m´n buk maar opspelen.
Natuurlijk is dit een situatie waarin we geen van alle in terecht zouden willen komen, maar het is nu eenmaal zo dat je niet alles in de hand hebt en dat het je dus gewoon overkomt.
Toch vermoed ik dat er toch een vorm van onbewuste spanning zit in m´n lijf, waardoor mijn buik op blijft spelen.
Normaal gesproken moet ik zeker 2 zakjes Metamucil slikken om toch een beetje fatsoenlijk naar de wc te kunnen, maar nu de laatste week, kan ik het soms gewoon zonder die zakjes doen.
Daarmee zou je kunnen zeggen dat m´n darmen misschien toch in een bepaalde stress zitten en stress is nou eenmaal een bepaalde spanning.
Toch omdat ik zei dat ik er vrij rustig onder ben brengt dit toch enige spanning met zich mee.
Voor de diagnose had ik ontzettend veel pijn in m´n buik en dat is iets waar ik de laatste maanden toch al mee te maken had, maar sinds ik de diagnose heb gehoord is de pijn toch enigszins weg getrokken. Pijn in m´n buik zal ik toch wel blijven houden, want daarom heb ik ook morfinepleisters gehad om de pijn wat te onderdrukken.
Door de spanning van onzekerheid was de pijn zelfs door de morfinepleisters heen gekomen en was het voor mijn gevoel dus dubbel op.
Gelukkig is de grootste onzekerheid voorbij en moet ik nu gaan kijken wat me nu te wachten staat.
Ook al is de hele situatie vervelend en brengt het een hoop ellende met zich mee, toch is dat minder erg dan in onzekerheid zitten.
Onzekerheid sloopt je en put je enorm uit, want je wit gewoon weten waar je aan toe bent.
In ieder geval denk ik dat ik nog een hoop ellende van mijn buik zal hebben en van mijn PDS op zich, maar in welke vorm of in welke hoedanigheid durf ik nog niet te zeggen.
Volgende week begint de behandeling en ik ben benieuwd hoe mijn buik zal reageren op de chemokuren die ik zal gaan krijgen.
Als ik dit zo eens bekijken dat wens ik dit überhaupt al niemand toe, maar als je PDS hebt ben je misschien wel dubbel de klos.
PDS brengt al flinke vermoeidheid met zich mee, dan komt daar straks de behandeling tegen kanker erbij en daar schijn je ook heel erg moe van te worden, dus hoe moet ik me wel niet gaan voelen met deze 2 dingen gecombineerd?
Voordat ik de opgezwollen lymfklier nog maar in de gaten had was ik al extreem moe.
Ten eerste was het door m'n buik waarbij de morfinepleisters er bovenop komen en die kunnen ook voor vermoeidheid zorgen en dan blijkt achteraf dat de symptoom van vermoeidheid ook veroorzaakt word door de lymfklierkanker.
Dan komt er straks de behandeling bij en dan heb ik helemaal de poppen aan het dansen.
Ik bijna zeggen dat ik een wrak ga worden in het begin, maar waar ik me zeker kei hard zal tegen verzetten.
Wil je me mijn ziekte verloop van mijn lymfklierkanker volgen, dan kun je naar mijn blog die ik alleen aan mijn strijd tegen mijn kanker zal wijden.
http://alandavisstrijdtegenlymfeklierkanker.blogspot.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten