PDS en ingrijpende gebeurtenis.

De afgelopen week heb ik niet veel geschreven op dit blog, maar dat komt omdat ik dus met iets anders ben geconfronteerd.
Een aantal mensen zal het niet ontgaan zijn dat ik lymfklierkanker heb gekregen en dat m'n leven op dit moment daarom heen draait.

De afgelopen weken kan ik zeggen dat mijn PDS op en neer is gegaan wat klachten betreft.
Er zijn momenten geweest dat ik heel veel pijn heb gehad en dat m'n darmen behoorlijk tekeer zijn gegaan, maar ik heb ook momenten gehad waarbij ik minder last heb gehad.

Op het moment van horen dat ik ze bij de diagnose lymfklierkanker hadden vast gesteld deed het me eigenlijk niet zoveel en had ik meer het gevoel dat ik het al wel aan had zien komen.
Naarmate het besef begon te komen, gingen m'n PDS klachten ook veel meer opspelen en dan zo iets als een jojo effect.
Voor de diagnose had ik ook heel veel pijn, maar dat kwam door de grote zenuwen die ik had.
Ik wilde mijn vermoeden van kanker bevestig hebben en toch zeker nadat ik tot ontdekking was gekomen dat ik bepaalde symptomen had en de bepaalde onderzoeken ondergaan had die bij lymfklierkanker aan de orde waren.
Ik moet ook zeggen dat het voor m'n buikpijn een behoorlijke slechte week is geweest.

Nu na de diagnose en nog wat onderzoeken, ben ik vaker in gedachten verzonken en is het realiseren van wat ik heb alleen maar groter geworden.
Op de momenten dat ik zeg maar in een dip zit, speelt m'n buik ook behoorlijk op en het is niet altijd pijn.
Het is wel vaak dat de pijn boven komt zetten, maar het is ook heel vaak dat m'n darmen in overdrive staan en daardoor moet ik ook soms vaker op een dag naar de wc.
Het is gewoon in z'n totaliteit een hele rare situatie, want ik ben toch bezig met mezelf omdat ik nu lymfklierkanker heb en omdat er toch nog dingen zijn die uitgesloten moeten worden, levert dat de nodige spanningen en zenuwen op.
Juist die spanningen en zenuwen zijn niet echt goed als je PDS hebt en juist bij PDS moet deze dingen juist zoveel mogelijk zien te vermijden, maar ja hoe doe je dat in dit geval.
Gevoelens en emoties spelen ook behoorlijk op en zijn ook behoorlijk door elkaar gehusseld en daardoor weet ik niet zo goed wat ik er nu mee aan moet, wat dus ook weer spanningen oplevert.
Nu zullen de zenuwen en de spanningen wel minder gaan worden wanneer ik met m'n behandeling zal starten, maar helemaal zullen ze niet verdwijnen.
Ik moet me dus bezig houden met m'n lymfklierkanker en daarbij moet ik ook nog eens rekening houden met m'n PDS en dat is iets wat me soms toch wel eens tegenvalt.
Het is gewoon ene feit, kanker, spanningen en zenuwen zijn onlosmakelijk van elkaar en dus gewoon niet te vermijden en dat is dan weer ten nadele voor m'n PDS omdat de klachten daardoor opspelen.

Al met al heb ik het soms wel eens even gehad met al deze dingen, niet dat ik nou op wil geven, maar het is soms wel eens een beetje teveel van het goede.
Nu is het ook nog eens zo dat ik me dus ook al bezig hou hoe het zal zijn tijdens de chemokuren.
Een van de bijwerkingen die je kunt krijgen is dat je darmen gevoeliger zijn of dat je meer last krijgt van obstipatie en dat is nou niet iets waar ik op zit te wachten met m'n PDS.
Want als ik de chemokuren krijg, zal ik dan ook meer pijn hebben in m'n buik, zullen de andere PDS-kachten meer op gaan spelen?
Vragen die me zo af en toe toch stiekem te binnen schieten en waar ik dan even mee rond loop.
Het vervelende is dat ik daar nu alleen nog maar over kan speculeren en daarom zal ik er nu ook niet wijzer van worden.
Daarom probeer ik zoveel mogelijk van deze gedachten maar opzij te zetten en maar gewoon af te wachten tot het moment daar is, dan zullen we wel zien wat de chemo's met m'n PDS doen.

Binnen dit geheel heb ik ook wel momenten dat het best lekker gaat hoor met me, maar m'n buik blijf ik toch in meer of mindere mate voelen.
Toch is het binnen deze situatie een rustpunt voor mezelf, maar ook voor m'n buik en de PDS-klachten in het algemeen.
Want op de momenten dat ik mezelf erbij neerleg dat het lang duurt voordat ik behandeld ga worden of voordat er weer eens een beetje gang in komt, dan ben ik er zelf rustig onder en scheelt dat ook weer voor de PDS-klachten omdat die dan minder zijn.
Het klinkt raar, maar deze momenten zijn gewoon een verademing en normaal zou ik hier geen genoegen mee nemen, maar omdat deze situatie al iets is waar je niet gauw mee te maken krijgt is het al gauw goed.
Natuurlijk zou ik willen dat ik m'n buik minder voel, maar dat is in dit geval gewoon onmogelijk.
Ik kan me niet voorstellen dat als iemand in dezelfde situatie zou zitten, dat ze alle zenuwen en spanningen zomaar naast zich kunnen leggen en daarom zou iedereen er last van hebben.

Ik weet wel dat ik de aankomende tijd minder tijd zal besteden aan deze blog en dat ik meer tijd in de ander blog zal steken, omdat die gewoon meer prioriteit heeft dan deze.
Vele mensen willen weten hoe het met me is en hoe ik de dingen beleef en daarom wordt m'n andere blog ook behoorlijk goed gelezen door familie, vrienden, kennissen en andere mensen die met het zelfde geconfronteerd zijn of dat iemand een dierbare heeft die het zelfde heeft als ik.
Mijn aandacht zal daarom de aankomende tijd ook meer gericht zijn op het beter worden en daarom zal ik deze blog minder gaan gebruiken, hoewel ik zo af en toe best nog wel eens een stuk zal schrijven.
Ben je ook benieuwd hoe mijn ziekte zal verlopen in de aankomende tijd, ga dan naar m'n andere blog.
http://alansstrijdtegenlymfklierkanker.blogspot.com

Voor nu zal ik het hier even bij laten, maar men kan altijd even berichtje achter laten als men iet wil vragen of als men gewoon even iets kwijt wil.
Voor meer informatie over PDS wil ik u toch aanbevelen om naar de website van de Prikkelbare Darm Syndroom Belangenvereniging te gaan. www.pdsb.nl