Een klein jaar geleden ben ik begonnen met deze blog waarin ik voornamelijk over PDS heb geschreven. Ik ben deze blog begonnen omdat ik mijn ervaringen over PDS graag wilde delen met andere mensen, maar ook om PDS wat meer onder de aandacht te krijgen. Er zijn een heleboel mensen die PDS hebben, maar niet lid zijn van de Prikkelbare Darm Syndroom Belangenvereniging. De reden dat men niet lid is weet ik natuurlijk niet, maar daar zal een ieder wel zijn of haar eigen reden voor hebben. In ieder geval heb ik gemerkt dat er een hoop mensen zijn die het moeilijk vinden om over PDS te praten omdat het iets is waar toch een hoop gênante en vervelende dingen bij komen kijken, maar ook omdat mensen vaak het idee hebben dat ze niet serieus genomen worden.
Nu ik dus een klein jaar deze blog heb, heb ik gemerkt dat het aantal lezers alleen maar is toegenomen. Ik kan me dat goed voorstellen, want zo'n blog als deze is natuurlijk heel veilig en mensen kunnen bepaalde dingen lezen die ik dus ook heb mee gemaakt en daardoor kunnen mensen zich hierin herkennen zonder dat ze daar nu direct over hoeven te prakten met iemand. Vele reacties heb ik mogen ontvangen van mensen en dat heeft mij heel veel voldoening gegeven, want daardoor wist ik dat mijn blog niet voor niets is geweest en dat ik daarmee een hoop mensen heb kunnen helpen. Ook voor het volgende jaar wil ik hier graag mee doorgaan en hoop ik op deze manier nog meer mensen te kunnen helpen. Toch wil ik mensen die dit lezen graag adviseren om toch ook eens te kijken om lid te worden van de Prikkelbare Darm Syndroom Belangenvereniging. Wanneer je je daar aanmeld als lid, kun je in contact komen met nog meer lotgenoten en er is geen mens die niet zal zeggen dat ze je niet zullen begrijpen of dat het zomaar tussen je oren zit. Wanneer je lid wordt kun je dus ook lid worden van het ledenforum en daar kun je nog meer ervaringen lezen van lotgenoten, maar kun je ook vragen stellen over bepaalde PDS-klachten. Laat ik het zo zeggen, ik ben geen arts en daarom weet ik dus ook niet alles. Ik kan allee maar dingen vertellen die ik zelf heb ondervonden, maar PDS is zo divers en is bij iedereen weer verschillend. PDS kan zich op verschillende manieren uiten en dat maakt het soms heel erg lastig. In principe is PDS gewoon PDS en heeft iedereen herkenbare klachten en zijn er dus een hoop overeenkomsten tussen PDS-patiënten en toch is het niet bij iedereen het zelfde.
PDS brengt een hoop onzekerheden met zich mee en dat is waar een hoop mensen mee worstelen. Doordat ik deze blog heb opgezet, hoopte ik dat ik op deze manier de onzekerheden bij mensen wat kon verlichten en waarschijnlijk zal dat ook best wel gebeurd zijn bij een aantal mensen. Toch kan een patiëntenvereniging daarbij ook heel goed helpen, omdat je daar van meerder mensen tips kunt krijgen. Als ik naar mezelf kijk, ik heb er bijna 15 jaar over gedaan om mijn PDS te nemen zoals het is en dat daarbij soms hele vervelende dingen bij komen kijken. Het heeft mij ook bijna 15 geduurd voordat ik er goed mee om kon gaan, want het is nou niet bepaald iets luchtigs wat je is overkomen. Eerst moet je gaan beseffen wat je hebt, dan moet je het allemaal gaan verwerken om het volgens te gaan proberen te accepteren. De een zal het sneller kunnen dan de ander, maar het is gewoon een feit dat het gewoon tijd zal kosten voordat je je er zelf in kan laten berusten. Wanneer je jezelf in het hele gebeuren van PDS kunt laten berusten, dan zal de onzekerheid ook afnemen en komt het zelfvertrouwen ook weer wat terug. Maar onthoud dat je nooit meer het zelfde zult zijn als daarvoor.
Het afgelopen jaar is voor mij ook niet echt een pretje geweest, want ik heb enorm veel pijn gehad. Bij heeft het te maken omdat ik PDS heb, maar daarbij heb ik ook nog eens een grote hoeveelheid aan littekenweefsel in m'n buik zitten die voor een hoop verklevingen zorgen. PDS en verklevingen zorgen bij mij voor een wisselwerking en die twee dingen zitten elkaar dan ook regelmatig in de weg. De verklevingen kunnen er voor zorgen dat ik meer PDS-klachten krijg en de PDS kan er weer zorgen dat ik meer last krijg van m'n verklevingen. Die twee dingen kunnen elkaar dus behoorlijk versterken waardoor de pijn wel zo hevig wordt en ondraaglijk dat ik er gewoon door uitgeschakeld was voor een paar maanden. Uiteindelijk heb ik daarvoor medicijnen gekregen en is de pijn dragelijker geworden en kon ik weer enigszins uit de voeten en kreeg ik ook weer meer energie. Het is een feit dat pijn hebben energie kost.
Jammer genoeg ben ik na het verhelpen van de pijn in m'n buik geconfronteerd met lymfklierkanker. Daardoor werd ik wat minder actief op deze blog en had ik dus even wat anders aan m'n hoofd. Zoals iedereen met kanker, kreeg ik chemotherapie en dat had een nadelige werking op mijn buik en daardoor ook nog eens een nadelige werking op mijn PDS. je kunt je dus voorstellen wat ik heb afgezien als het om de PDS gaat, maar dat is aan de ene kant weer te verwaarlozen tegenover de kanker die ik had. Toch heb ik met beide dingen te maken en heb ik er het beste van moeten zien te maken. Het voordeel wat ik in deze situatie had was dat ik bijna geen last heb gehad van onzekerheid. Omdat ik al heel wat jaren in gevecht ben geweest met m'n PDS, heb ik geleerd om zoveel mogelijk rustig te blijven en om niet in paniek te raken bij het minste geringste dat ik voelde in m'n lijf. Het klinkt raar, maar ik ben ook totaal niet bang geweest om dood te gaan en dat heeft mij wel duidelijk gemaakt dat ik rustig onder deze situatie was. Ik kan ook niet zeggen dat ik het er niet moeilijk mee heb gehad, want dan zou ik liegen. Kanker is ook niet echt iets wat zomaar in je koude kleren gaat zitten.
Dus voor het volgende jaar, probeer zoveel mogelijk rustig te blijven onder alle omstandigheden. Natuurlijk is dit makkelijk gezegd dan gedaan, maar uit ervaring kan ik dat nu wel zeggen. Probeer niet onzeker te worden wanneer je pijn of iets anders voelt in je buik, want je moet wel een beetje vertrouwen hebben in de artsen die jou onderzocht hebben. PDS is heel vervelend en doet heel veel met je leven, maar er is nog steeds niks ergs aan de hand. PDS is niet dodelijk en zal het ook nooit worden.
Dus voor het volgende jaar nogmaals, geniet van het leven, probeer in elke situatie van het leven te genieten en van elke klein dingetje. Wees dankbaar voor de dingen die je hebt en wees dankbaar voor de mensen om je heen. Daarom wens ik iedereen een heel gelukkig, mooi en hopelijk een uitermate gezond 2012!!!!
Wil je meer informatie over PDS, ga dan echt eens kijken op http://www.pdsb.nl
Sinds kort heb ik een Facebook pagina opgezet genaamd: Leven Met Een Beperking.
Het is een pagina waarin ik mensen met een handicap, chronische aandoening of mensen die daarmee te maken hebben uitnodig om daar over dingen te praten die men dwars zit of dingen die mensen hebben meegemaakt. Lekker onder elkaar zonder dat je lid hoeft te worden van een patiëntenvereniging. Neem eens een kijkje en als het je wat lijkt, Like de pagina en je bent lid.
https://www.facebook.com/levendmetbeperking
Geen opmerkingen:
Een reactie posten