Landurig pijn verandert een mens.

Pijn is iets wat we ervaren als vervelend en soms als behoorlijk hinderlijk.
Iedereen weet wat pijn is, want in je leven stoot je je eigen altijd wel een aantal keren.
Vaak gaat deze pijn al weer snel over en ben je ook al weer snel vergeten.
Buikpijn kent ook iedereen, wanneer men bijvoorbeeld buikgriep heeft of wanneer men een keer flinke buikkrampen heeft.
Met een buikgriep ben je er na een paar dagen weer vanaf en als je buikkrampen hebt, dan is het meestal zo dat je weer vanaf bent als je naar de wc bent geweest.
Als je je hoofd stoot, dan doet dan even flink pijn, maar naar mate de tijd verstrijkt wordt de pijn op steeds minder.
Maar over dit soort heb ik het niet, maar ik heb het over een andere soort pijn.
Mensen die chronisch ziek zijn, kunnen dagelijks met pijn te maken hebben en dat is een pijn waar je niet zomaar even vanaf bent.

Ik kan niet vertellen hoe andere chronische zieke mensen het ervaren, want dat is iets waar ik geen ervaring mee hebt.
Waar ik wel over kan vertellen is over mijn PDS en weer kan leiden tot herkenning bij andere mensen met PDS en dat is waar ik ook naar toe wil.
Als je PDS hebt, dan heb je dagelijks met buikpijn te maken en dat is een pijn waar je mee zult moeten leren leven.
Voor velen van ons zal een bepaalde pijn een gewenning worden en wat maakt dat het voor ons dragelijk is, maar de pijn kan ook erger worden.
Als de pijn erger wordt, dan kan het ons mensen met PDS een belemmering worden in ons functioneren.
Nu heb ik het dan over PDS, maar dit geld natuurlijk voor alle mensen met een chronische aandoening en misschien soms nog wel erger.

Pijn is natuurlijk helemaal niet fijn en om het anders te zeggen, is het gewoon zwaar irritant.
Het is makkelijk gezegd, je moet er maar mee leren leven, maar hoe doe je dat toch als je er net mee te maken krijgt of als je het nog niet zo lang hebt.
Met pijn leren leven is nogal wat gevraagd van een mens, maar als ze je er niet vanaf kunnen helpen zul je wel moeten.
Met pijn leren leven doe je niet zomaal even in een dag, week, maand of een jaar.
Voordat je er een beetje mee overweg kunt, ben je al gauw weer een paar jaar verder en vaak komen er daarbij nog een heleboel andere dingen bij kijken.
Zolang het dragelijk is, kun je best wel goed uit de voeten en die dragelijke pijn is het eerste waar je mee leert leven.
De heftige pijnen, daar ben je echt wel even zoet mee voordat je daar een beetje meer overweg kunt en dan nog zal het altijd een gevecht blijven.
Een heftige pijn is wel heel moeilijk om mee om te leren gaan en komt regelmatig terug op je pad.
Naarmate de tijd verstrijkt leer je die heftige pijn accepteren en kun je jezelf er sneller toe berusten dat het zo is en dat je er toch niet veel aan kunt doen.

Pijn maakt een mens in vele opzchten sterker, omdat je geen keus hebt tot een andere oplossing of weg.
Om maar een voorbeeld te noemen, vroeger was ik een zeer bezige bij en zat ik zelden stil en was ik gewoon altijd bezig of lekker op weg.
Nu tegenwoordig moet ik het een heel stuk rustiger aan doen en kan ik niet meer zo actief door het leven.
In het begin was die voor mij echt een hele opgave en kon ik het maar moeilijk accepteren.
Ik bleef het in het begin maar gewoon proberen, maar iedere keer liep ik net zo hard weer tegen de lamp en moest ik het dus bekopen met een heleboel pijn of andere klachten.
In al die jaren ben ik een heel stuk rustiger geworden en door die rustig ben ik ook een stuk minder ongeduldug geworden.
Op zich zijn dit hele positieve veranderigen die ik gaande weg toch heb moeten leren, ook al is het niet direct de weg geweest die ik zou hebben bewandeld als het anders was geweest.

Vroeger kon ik sommige dingen ook maar moeilijk accepteren als er dingen gebeurde in het leven, maar tegenwoordig laat ik de dingen maar gewoon gebueren waar ik toch niet zo gauw wat aan zou kunnen doen.
Omdat ik de dingen gewoon kan laten gebeuren, blijf ik er heel rustig onder en dat is ook veel beter.
Als ik het nog eens over de pijn heb, dan zal ik niet gauw laten merken dat ik pijn aan andere mensen.
Ik kan in dit opzicht zeggen dat ik geleerd heb om een soort masker op te zetten tegenover andere mensen, want ik wil nou niet aan de hele wereld laten merken dat ik constant met pijn rond loop.

Pijn kan een mens sterker maken, het is maar net hoe je ermee omgaat.
Het kan je psychisch sterker maken en in zekere zin ook lichamelijk, maar voornamelijk geestelijk gezien.
Als je er niet goed mee om weet te gaan, dan kan het wel eens een andere uitwerking hebben en kan psychisch in de knoop raken.
Het is ook niet erg als je psychisch in de knoop raakt, want dat kan ik me dus heel goed voorstellen en ik heb het zelf ook al achter de rug.
Als je psychisch in de knoop raak, dan hoef je je daarvoor echt niet te schamen.
Het is ook niet niks waar je zomaar mee te maken krijgt en in dat geval moet je gewoon een beetje hulp gaan zoeken en dat is echt helemaal geen schande.
Wanneer je je psychisch er weer bovenop hebt geholpen, dan kom je er zeker te weten vele malen sterker uit en dat is voor jezelf een echte overwinning.
Pijn leert je ook je grenzen verleggen, want het maakt niet uit op wat voor een manier je het bekijkt, je zult je grenzen altijd wat bij moeten stellen, maar boven of naar benden.

Ik bekijk mensen met pijn ook wel eens op een andere manier, want ik zeg wel eens tegen mezelf dat mensen die elke dag met pijn moeten leven sterker zijn dan de gemiddelde mensen om ons heen.
Vaak zijn deze mensen veel begrip voller en zullen ze de meeste mensen gewoon in hun waarde laten en daarmee sla ik de spijker op z'n kop.
Zulke mensen zijn vaak socialer en staan vaak positiever in het leven, dan menig ander persoon.

Ook al zal pijn je leven voor een groot deel beheersen, toch kun je zelf daarin nog een hoop in sturen.
Pijn mag jou leven voor een groot deel bepalen, maar jij bent nog altijd degene die bepaalt hoe jij je leven wil leiden en hoe je in het leven wil gaan staan.
Laat je niet gek maken door pijn, maar zie het als een grote uitdaging en probeer vanuit dat oogpunt te handelen en daarbij probeer zoveel mogelijk van het leven te genieten.