Zijn er dan ook nog specifieke onderwerpen waarover je denkt?
Nou ik heb ze wel van die momenten en dat kunnen dan van die dagen zijn dat weinig kunt omdat je weer eens last hebt van je PDS.
Als ik wel eens nadenk over PDS en dat ik het dan aan mensen vertel of erover schrijf, zou het dan wel eens zo kunnen zijn dat het mensen afschrikt?
Wat als dat nou eens zo zou zijn dat het mensen afschrikt, waarom zou het dan mensen afschrikken?
Stel dat je nu zoveel last van PDS hebt en je ontmoet een leuk iemand, maar die houd toch enige afstand omdat ze niet zo goed weten wat ze ermee aan moeten.
In mijn ogen is het toch een soort van schrik wat dan de hoek om komt kijken.
Zo zit ik wel eens de dingen te bekijken en probeer ik me wel eens van die dingen voor te stellen.
Misschien is het ook wel geen afschrikken, maar is het wel dat ze zich dingen voorstellen waar ze liever niets van willen weten.
Tja als je het over darmen hebt, dan kunnen daar wel eens andere onderwerpen bij komen kijken.
Ik noem maar eens een paar dingen zoals, winderigheid, ontlasting, stank en misschien wel eens van die kleine ongelukjes die kunnen gebeuren.
Nou ja in ieder geval kun je hier nog heel lang over nadenken, maar doe het niet te vaak en drijf niet te veel door met deze gedachten.
Ik denk ook wel eens na over PDS en mijn toekomst.
Als ik daarover nadenk, dan vraag ik me wel eens af hoe mijn toekomst er dan wel eens uit zou zien.
Tegenwoordig hoor je ook over alle bezuinigingen binnen de zorg die ze willen door gaan voeren en hoe zit dat dan later?
Kan ik later nog steeds makkelijk van de zorg gebruik maken en kost me dat dan heel veel geld of niet? Het zijn eigenlijk hele normale vragen waarmee je zomaar mee kan zitten.
Toch is dit een onderwerp waar ik zelf toch liever niet te veel over nadenk en toch zeker niet hoe het in de toekomst eruit zou moeten komen te zien.
Ook als ik kijk naar mijn eigen gemoedstoestand, hoe ziet mijn toekomst er dan uit?
Nu ben ik vrijgezel en ergens ben ik ook weer bang om weer verliefd te worden, omdat als ik verliefd zou worden daarbij heel veel buikpijn krijg.
Toch heb ik ook wel de behoefte om niet m'n hele leven alleen te blijven en zijn er wel eens van die momenten dat ik toch stiekem weg verlang om een partner te vinden waarbij ik lekker mezelf kan zijn en die begrip heeft voor mijn PDS.
Nu ben ik niet echt het wanhopige type, maar om jezelf als alleen te zien in de toekomst is nou ook niet echt een prettige gedachten.
Soms zit ik wel eens te denken, stel dat ik nou niemand kan vinden die met mij het leven zou willen delen? Zou ik dan toch m'n hele leven vrijgezel blijven.
Nou maak ik me hier niet druk om, maar soms komen die gedachten toch wel eens even om de hoek zetten. Ook deze gedachten zijn op zich niet vreemd, maar je moet er ook niet te lang bij blijven hangen.
Ook als het gaat om werk en reïntegratie en over de uitkeringen?
Ik weet niet hoe dat er in de toekomst uit moet zien, want fulltime werken wil nou bij mij niet echt gaan en werk ik nu dus parttime voor een paar uurtjes in de week.
Kan ik in de toekomst in mijn eigen inkomen voorzien of hoe zal dat zich gaan ontwikkelen?
Nou dit is iets waar ik zeker niet te veel over nadenk, want dan zou ik me dus echt gek maken.
In veel gevallen zeg ik wel eens over de toekomst, wie dan leeft, wie dan zorgt.
Leef vandaag en geniet vandaag, want morgen is een grote vraag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten