Opnieuw leren leven.

Het is een gedachte van mij waar ik dus wel eens mee speel.
Misschien dat je het niet zo ziet als dat ik dat doe, maar sinds mijn buikklachten heb ik wel eens het gevoel dat ik meerdere malen in mijn leven opnieuw moet leren leven.

Voordat ik buikklachten had, ging alles eigenlijk best wel redelijk en voelde ik me lichamelijk prettig bij de dingen die ik deed.
Toen kreeg ik dat ongeluk en veranderde mijn leven van de een op de andere dag.
Lichamelijk lag ik in in de kreukels, maar geestelijk was het eigenlijk net zo.
Dit zijn situaties waarop je dingen ineens heel anders gaat bekijken en verleg je je waarden binnen het leven op een heel ander niveau.
Naarmate de tijd verstreek moest ik maar aannemen en accepteren dat ik met een gevoelige en pijnlijke buik zou moeten leren leven.
Op zo'n moment moest ik toch weer gaan kijken wat ik wel en wat ik niet aankon en moest ik hier en daar mijn grenzen gaan verleggen.
Het zij door mijn grenzen te verhogen of in sommige gevallen te verlagen.

In de afgelopen jaren heb ik goede en slechte momenten gehad, waarbij ik dus doel op mijn buikklachten.
Om het zo maar eens te bekijken, veranderde de klachten soms van dragelijk tot minder dragelijk of zelfs tot gewoon helemaal niet meer dragelijk.
Die fases zijn keer op keer verschillend en soms herken je ze, maar soms herken je ze dus ook helemaal niet. Bij elk van die fases kwam ik wel dingen tegen waar ik nog niet eerder mee te maken had gehad en dat is dan weer zo'n leer moment.
De afgelopen jaren zijn mijn klachten jammer genoeg alleen maar erger geworden en wat soms weer tot frustraties leidde.
Dit is voor mij waarop ik echt ging denken dat ik op een bepaalde manier weer opnieuw moest gaan leren leven, omdat ik heel veel dingen ineens anders moest gaan doen.
Wat bij in eerste instantie gebeurde, is dat ik eigenlijk tot niets meer in staat was.
Ik zat praktisch alleen nog maar hele dagen op een stoel en op een gegeven moment dacht had ik echt zo iets van ik moet wat gaan doen.
Zoals ik al wel eens eerder schreef, ik ben totaal geen stil zitter en daarom gaat dat stil zitten ook aardig vervelen. Ik ben langzaam aan beetje bij beetje in beweging gekomen en ik heb mezelf weer een beetje omhoog gewerkt.
Het is namelijk zo, dat wanneer ik zomaar zat, ik alleen maar mezelf in de weg ging zitten en dat er gewoon een heleboel gedachtes door mijn hoofd heen spookte en dat werkt niet echt mee.
Elke keer deed wat kleine dingetjes en dan ging ik weer zitten en zo heb ik mijn tijd door gebracht.
Gelukkig kwam er ook weer een moment dat het weer iets beter ging en dat mijn buik dus minder pijn ging doen.
Wanneer ik minder pijn heb, dan voel ik me ook gelijk weer een stuk beter en ik krijg gelijk ook weer wat meer energie en ik kreeg ook weer zin om dingen te gaan doen.
Mijn sociale leven is de afgelopen jaren heel erg stil gevallen, terwijl ik graag bij vrienden ben en daarmee wat leuke dingen mee doe.
Helaas zat dat er voor mij niet in en heb ik moet leren dat mijn sociale leven minder was geworden en dat ik daar dus maar een manier in moest vinden waar ik me in kon laten berusten.
Zo is dat ook mijn bezigheden, omdat er dingen zijn die ik graag doe, maar niet meer zo makkelijk kan op bepaalde momenten.
In al deze dingen heb ik een weg moeten vinden en moeten leren om daarmee om te gaan.

Zo ben je gezond en kun je praktisch alles nog en op het andere moment mankeer je ineens iets en zul je bepaalde dingen dingen in je leven moeten inleveren.
Juist dat inleveren van dingen in je leven, dat is een van de moeilijkste dingen in je leven en ik noem het ook wel eens een soort van verlies.
Zo heb je je leventje best wel lekker en goed voor elkaar en heb je toch ook wel enige toekomst verwachtingen en dan van het een op het andere moment staat je leven ineens min of meer op z'n kop en moet je het allemaal weer proberen in het gareel te krijgen.
Zo zullen er best nog wel eens momenten in je leven kunnen verschijnen waarop je leven weer moet aanpassen hoe moeilijk dat ook is.
En daarom als ik dit zo eens bekijk en terug lees, vind ik het echt een manier waarop je opnieuw moet leren leven.
je moet weer van het leven gaan genieten, maar dan op een iets andere manier als dat je dat zou willen of zoals je dat gewend bent of was.

Ik zelf sta nu weer op een punt waarop ik nog even moet afwachten op een onderzoek naar verklevingen.
Als er geen verklevingen zijn in mijn buik, dan heb ik grote kans dat mijn PDS erger is geworden en dat naar alle waarschijnlijkheid niet zo 1,2,3 minder zal worden.
Als het echt zo is dat mijn PDS erger is geworden, dan zal ik mijn leven weer op de een of andere manier moeten aan gaan passen, maar zover is het nog niet.

Nu heb ik verteld zoals ik tegen bepaalde situaties aan kijk en dat het bij mij nu om mijn PDS gaat, maar het kan ook makkelijk om wat anders gaan en dat is maar net waar je als mens mee te maken krijgt.