donderdag 28 april 2011

PDS en vervelende momenten, maar grappige(lollige) effecten.

PDS is iets waar je nou niet op zit te wachten en het is nou ook niet echt bepaald leuk, maar toch kun je soms ook nog wel leuke momenten beleven aan het feit dat je PDS hebt.
Je hebt allemaal wel eens van die momenten dat je ergens bent en ineens begin je ergens last van te krijgen. In veel gevallen zul je je onprettig voelen, maar soms met de juiste mensen in je buurt, kan het ook wel eens anders uitpakken.
Soms maak je onprettige momenten mee, maar kun je er achteraf hard om lachen.
Vandaag zal ik een paar momenten pakken waarop een vervelend moment toch iets lolligs meekrijgt.


Na het ongeluk lag ik dus in het ziekenhuis en was dus goed herstellende.
Op een gegeven moment had mijn moeder een afspraak met de chirurg die mij geopereerd had, maar voordat die chirurg naar mijn moeder ging voor de afspraak, kwam hij eerst nog even bij mij langs.
Hij wilde nog even snel komen kijken hoe het met m'n buik was, maar ik toevallig na dagen mijn eerste scheet gelaten.
Hij wilde dus de dekens van mijn lijf aftrekken, maar dat weigerde ik in eerste instantie, want er kwam nou niet echt een heel erg fijn luchtje vanaf.
Ik schaamde ontzettend dat nou juist nu de chirurg moest komen kijken, uiteindelijk verloor ik de strijd en trok hij de dekens van mijn lijf en her eerste wat hij zei, pfffff goede middag, nou zo te merken beginnen die darmen al aardig te genezen.
Hij maakte er nog een lolletje van en begon m'n buik nog eens even te inspecteren.
Wat er ook nog eens bij kwam kijken, is dat ik dus in een zaaltje lag met nog wat andere mensen en die waren gelijk op de hoogte.
Op zo'n moment zou je wensen dat je even door de grond heen kon zaken.
Gelukkig pakte iedereen in de zaak het leuk op en maakte er een hoop lol over en dan ben je je schaamte zo weer kwijt en neemt de lol de overhand.

Ik heb ook een keer een moment gehad, waarbij ik me heel erg onprettig heb gevoeld.
Dit is ondertussen al weer heel wat jaren geleden, maar het blijft me nog altijd heel goed bij.
Mijn overgroot oma was overleden en dat is natuurlijk al geen prettig gebeuren.
Maar tijdens de diens kreeg ik heel erg last van gasontwikkelingen in m'n buik en op een vervelendere moment had het niet kunnen gebeuren.
Met veel pijn en moeite heb ik toen zoveel mogelijk winden proberen op te houden, maar ik het lukte me nou ook niet altijd omdat voor elkaar te krijgen en daarom ontsnapte er wel eens eentje of twee.
De dienst duurde maar een half uurtje, maar voor mij leek het wel een eeuwigheid te duren.
Mijn buik begon steeds meer pijn te doen, omdat ik dus die winden probeerde op te houden.
Als er dan toch een ontsnapte, dan zat daar ook een heel vervelende luchtje aan vast en dat met al die mensen die om je heen zitten.
Dit was echt zo'n moment waarop ik me heel erg ongelukkig heb gevoeld en waarbij ik het liefst zo snel mogelijk weer weg wilde.
Maar ja het was m'n overgroot oma en ik durfde nou ook niet onder de dienst zomaar weg te gaan.
Ik was blij toen de dienst erop zat, want op dat moment ben ik bijna letterlijk het gebouw uitgerend.
Terwijl ik me een weg naar buiten baande, ontsnapte er bij elke stap een scheet en niet zonder geluid en ook niet geurloos.
Toen ik dat merkte ging ik nog harder lopen en werd het een hele trompet-solo in de gang waarin ik liep.
Ik heb me letterlijk de ogen uit m'n hoofd geschaamd en ik was dus ook heel erg blij dat ik buiten was.
Buiten heb ik een stil hoekje opgezocht en heb alle scheten gewoon laten vliegen en ik kan je zeggen dat sommige heel hard klonken en soms heel erg lang waren.
Want vanuit de dienst die werd gehouden in het verzorgingshuis waarin mijn overgroot oma woonde, gingen we nog even door naar de begraafplaats en daarom wilde ik als het lukte zoveel mogelijk van mijn winderigheid af.
Gelukkig is dat voor een groot deel gelukt, maar ik bleef er last van houden en dan gelukkig met wat minder geluid en zonder vervelende luchtjes.
Nou ja het moment zelf was dan wel niet zo prettig, maar achteraf gezien moest ik er toch ook wel weer heel hard om lachen. Een hele scheten salvo die je ineens kwijt moet en dat je er gewoon niks meer aan kunt doen om het te verbergen of wat dan maar ook.
Of iemand anders de lol ervan inziet weet ik niet, maar zelf kan ik er gelukkig nu echt hard om lachen en heb ik het gelukkig nooit meer zo erg mee gemaakt.

Ik heb ook wel eens van die moment dat je bijvoorbeeld ergens bent, in een bioscoop ouzo en dan ineens ontsnapt er een windje en die stinkt behoorlijk.
Wat doe jij dan?
Kijk je dan zo in het rond van wie heeft er hier een laten vliegen, of geef je voor de gein je vriend(in) de schuld?
Soms doe ik dus wel eens de eerste optie en dan moet ik soms wel eens een beetje lachten.
Want als ik dan om me heen ga kijken en ik kijk zo vragend rond, dan zie je op een gegeven moment meer mensen vragend rond kijken.
En soms als ik in een klier bui ben, dan wil ik wel eens een vriend van me de schuld geven en dan zeg ik  z'n naam en zeg sjonge stinkerd.
Het is wel een beetje gemeen, maar gelukkig heb ik vrienden die daar wel tegen kunnen.
Op zo'n moment kunnen we er best wel om lachen en achteraf nog meer, want dan spreken we er nog eens even openhartig over.

En zo kan ik nog wel een paar dingen opnoemen, maar het is nu wel duidelijk dat je soms van bepaalde dingen wel iets leuks uit kunt halen of dat je er een lolletje van maakt.
PDS is dan misschien wel heel lastig, maar soms kun je er dus ook nog wel een beetje lol aan beleven.
Dit alles kan ook wel eens helpen om PDS als niet iets vervelends te zien, waardoor je het misschien wat makkelijker gaat accepteren dat het bij je leven hoort.
Negatieve energie en negatieve gedachten, zorgen voor negatieve effecten.
Daarom maak van alles wat je kan iets positiefs en zet negatieve energie om in positieve energie en zult zien dat er dan wat positieve effecten door komen.

Meer informatie over PDS of wil je contact met PDS-lotgenoten, ga dan naar www.pdsb.nl

1 opmerking:

  1. hahahahaha herkenbaar, vooral ook als je op een openbaar toilet zit en heel nodig moet en van die keiharde scheten moet laten, ik moet dan altijd een beetje lachen om mijzelf. Vooral ook de verbazing van mede-toiletgenoten dat je zo'n lucht en geluid kan produceren. Standaart zeg ik dan ook bij het verlaten van het toilet : "Geen goede wind als je hem niet hoort en ruikt, vanwege PDS even uw toilet gebruikt, Maar geen zorgen ik maak uw toilet netjes schoon, want helaas is dit voor een PDS patient heel erg gewoon"

    BeantwoordenVerwijderen