Mezelf weer opnieuw leren kennen.

De afgelopen maanden is het helemaal niet lekker gegaan met mezelf en dat heeft toch heel wat gedaan met me.
Het is niet lekker gegaan omdat ik heel veel pijn heb gehad en dat ik daardoor steeds verder afzakte.
Hoe meer pijn ik kreeg minder ik kon doen, ook al wilde ik nog zo graag de dingen blijven doen en dingen blijven ondernemen.
Soms brengt dat best wel wat frustraties met zich mee, maar daar zette ik me dan maar gauw overheen.
Aan frustraties heb ik niet zoveel en als ik daarin blijf hangen, dan maak ik het mezelf alleen maar moeilijker en dat is nou precies wat ik nou niet wilde.
Maar door de situatie van de afgelopen maanden, moet ik de dingen wel weer even opnieuw bekijken en moet ik mezelf eigenlijk gewoon weer een beetje opnieuw leren kennen.

In juli ben ik naar de specialist geweest en heb ik weer een paar onderzoeken gehad.
Hierbij was helemaal niks te vinden en daarmee was dus alles goed.
Om dan geen pijn meer te hoeven hebben, heeft de specialist medicijnen voor geschreven en nog wel hele zware pijnstillers ook.
Dosis bleek te laag en daarvoor ben ik weer naar de huisarts gegaan en die heeft weer andere soort medicijnen voor geschreven en ook hierbij was de dosis in eerste instantie te laag.
Na een bijstelling gaat het goed en voel geen pijn meer of soms nog een heel klein beetje.
De andere medicijnen die ik van de specialist hebt gehad, heb ik ook nog en gebruik ik ook nog steeds en alleen als de pijn heel heftig is en en de medicijnen die de huisarts voor geschreven heeft niet afdoende zijn.
Deze combinatie is goed te doen en is ook goed uit te houden en kan ik weer enigszins weer uit de voeten kan en ook weer wat dingen kan gaan doen.

Waarom moet ik mezelf nu weer een beetje leren kennen, omdat er toch weer het een en ander veranderd is binnen mijn leven.
Ik gebruik nu pijnstillers die onder de opiumwet vallen en ik had nooit kunnen denken dat ik die ooit nodig zou hebben en daarom moest ik wel even aan het idee wennen.
Verder moet ik ook weer een beetje bekijken hoe mijn lichaam reageert op wat ik onderneem en dan moet ik ook nog eens kijken hoe mijn lichaam in combinatie met de medicijnen reageert.
Al met al zijn dat toch weer van die dingen die ik weer moet ontdekken en leren.
Normaal gesproken kan ik heel wat pijn verdragen, maar ook ik heb een grens en die grens heb ik bereikt met de pijn in m'n buik.
In de afgelopen jaren heb ik moeten leren om met PDS over weg te kunnen en heb ik moeten leren om vertrouwen te hebben in mijn lichaam en heb ik me moeten leren aanpassen aan mijn PDS.
Nu heb ik daarbij ook nog eens verklevingen die behoorlijk zijn op gaan spelen en die zorgde de afgelopen tijd voor behoorlijk wat pijn.
Nu is het zo dat ik ook hier weer mee om moet leren gaan en dat ondanks de pijnstillers niet te gek moet gaan doen, want anders komt de pijn gewoon door de pijnstillers heen.
Natuurlijk kan nu ik de pijnstillers heb wel wat meer hebben en kan ik weer wat meer doen, maar toch moet ik mezelf wel een beetje in acht nemen.

Kijk er zijn veranderingen in je leven die je makkelijk kunt accepteren en waar je sneller mee overweg kunt en dan zijn het voornamelijk veranderingen die meestal leuk zijn of niet zo'n grote impact hebben.
Maar als er veranderingen plaatsvinden die met je lichaam te maken hebben, dan valt dat niet altijd mee om die te accepteren.
Daarom moet je een heel leerproces doorlopen om het te kunnen accepteren en uiteindelijk gaat dat zeker lukken.
Wanneer ik nu weer naar mezelf kijk en naar de afgelopen tijd, dan zal ik zeker weer moeten leren accepteren dat ik gewoon heel veel verklevingen heb en dat ik daar gewoon niet meer vanaf kom.
De pijn die de verklevingen veroorzaakt zal ik in zeker zin ook moeten accepteren en daarom medicijnen heb gekregen daarvoor en zoals het er naar uitziet zal ik daar ook niet snel meer vanaf komen.
Al die dingen moet ik gewoon weer leren accepteren en zal ik er mee moeten leren omgaan en dat kost meestal tijd en hoeveel tijd dat kost weet ik niet.
Ik hoop snel weer een beetje de boel bij elkaar te hebben en weer een beetje van het leven te kunnen genieten op een beetje normale manier.
Gewoon weer eens even lekker met vrienden wat ondernemen of gewoon even lekker hangen met elkaar.
Dit is iets wat ik al heel lang niet echt meer heb kunnen doen en dat is iets wat je toch gaat missen.
Ieder mens heeft gezelschap nodig en op zijn tijd gewoon eens even lekker onder de mensen te zien waar je plezier mee kunt maken.

Ik bedoel ik mag of moet mezelf dan wel weer een beetje opnieuw leren kennen en weer een soort van ontdekkingsreis gaan maken, maar in principe doen we dit allemaal elke dag weer opnieuw.
Vroeger toen je geboren werd, begon je grote ontdekkingsreis en is hij in werkelijkheid nog steeds niet afgelopen.
Want zeg nou zelf het leven is toch gewoon een grote ontdekkingsreis waarin we elke dag weer nieuwe dingen ontdekken en leren?
Het verschil zit hem vaak in de dingen die we meemaken of die we in ons leven op ons pad krijgen, maar iedereen krijgt lichte en zware dingen de verwerken binnen zijn of haar leven.
Hoe zwaar of hoe licht iets is weet ik niet, want dat is per persoon verschillend.
Ook hoe vaak iemand lichte dingen krijgt of zware dingen krijgt, is ook weer per persoon verschillend

In zekere zin heb ik hier al wel eens meer over geschreven en is het een onderwerp die regelmatig terug komt binnen mijn blog.
Maar in dit geval heb ik het heel specifiek over mezelf en komt het erop neer dat mijn hoofd op het moment een draaitol is met allerlei gedachten.
Hier op mijn blog schrijf ik mijn ervaringen op en vertel ik wat je eventueel tegen kunt komen en wat je eventueel eraan kunt doen en dan vanuit mijn eigen gedachten of informatie die ik tot me gekregen heb.
Met dit stuk wil laten zien dat ook ik soms met dingen aan het worstelen ben en dat het voor mij ook niet altijd even makkelijk is.
In ieder geval wil ik me niet zomaar uit het veld laten slaan door de tegenslagen die ik op mijn pad krijg, maar wil ik ze juis overwinnen en maak ik er gewoon een uitdaging van.