Kun je met PDS leven met plezier?

Als je net met iets geconfronteerd wordt zoals PDS, dan vraag je je wel eens af wat je er nu mee moet.
Vaak krijg je dan ook nog eens de vraag in gedachten, hoe ziet mijn toekomst er nu uit?
Ik kan me ook voorstellen dat je je afvraagt of je nog wel plezier zult hebben in je leven.
Natuurlijk krijg je automatisch de gedachten of dat er überhaupt goed te leven is met voorbeeld PDS.

In heel veel gevallen valt met een heleboel dingen te leven, alleen het een is makkelijker en het anders is veel moeilijker om mee te leven.
Bekijk het eens van een bepaalde kant en laat je gedachten dan daar eens overheen gaan.
PDS is natuurlijk niet leuk en het beïnvloed je hele leven en je zult jezelf eraan moeten aanpassen.
Je hebt veel pijn of niet dat is per persoon heel verschillend, maar hoe dan ook je zult niet meer kunnen leven zoals je dat eigenlijk altijd gewend ben.
Maar je moet je zelf eens voor ogen houden dat het altijd erger kan en als je dat dan eens bekijkt, dan kan PDS best wel eens meevallen ten opzichte van iemand die bijvoorbeeld zwaar lichamelijk gehandicapt is.
Een voorbeeld, iemand krijgt een ongeluk en raakt van onderen of helemaal verlamd.
Nou naar mijn mening vind ik dit een veel grotere impact hebben op je leven, want zo'n persoon kan dus gewoon helemaal niks meer met zijn of haar lijf.
Wij mensen met PDS kunnen nog altijd uit de voeten en kunnen in principe nog gewoon overal naar toe of gaan en staan waar we willen.
Nou wil ik PDS niet als iets afdoen wat niks voorstelt, maar ik bedoel maar het kan altijd erger.
Als ik kijk naar mijn broer, die was ook zwaar lichamelijk gehandicapt en die was altijd afhankelijk van andere mensen en dat is echt verschrikkelijk, maar des ondanks was hij altijd vrolijk.

Nou om maar weer eens terug te komen op de vraag of je met PDS kunt leven met plezier?
Ik kan daarop antwoorden, ja dat kan heel goed.
Natuurlijk zul je jezelf wel in acht moeten nemen en zul je jezelf moeten aanpassen aan je lichaam en als je dat gedaan hebt en blijft doen, dan is het allemaal te doen.
In het begin zul er tegenaan kijken als een heel donker zwart gat en zul je denken, jaja dat kunnen ze allemaal wel zeggen, maar...........
Ik geef toe het is een heel leer proces en in het begin zul je inderdaad niet in kunnen zien dat je er goed mee kunt leven.
De ene persoon met PDS zal het makkelijker kunnen en de ander zal er veel en veel meer moeite mee hebben om te genieten van het leven.\
Het is ook gewoon dat de ene persoon minder last van PDS heeft dan de ander en daardoor zal ook hierin best wel verschil in zitten, wat het dus voor de persoon die er minder last van hebt makkelijker gaan dan voor de persoon die meer last heeft.\
Heel vaak wordt er gezegd als je PDS hebt, leer er maar mee leven en jammer genoeg dat is wel de keiharde waarheid.
Je moet er inderdaad gewoon mee leren leven en ik weet dat dat niet zo makkelijk is.
Het is altijd makkelijker gezegd dan gedaan en zeker voor iemand die geen PDS heeft.

Nu ben ik al heel wat jaren verder en weet ik wat ik doorgemaakt hebt om zover te komen als waar ik nu ben beland.
Ik zelf heb heel veel last van mijn PDS en jammer genoeg is dat ook alleen maar erger geworden.
Het is ook nog eens zo dat ik er zelfs verklevingen bij heb gekregen en die veroorzaken dat mijn PDS nog iets meer gaat opspelen en waardoor ik heel veel pijn heb op het moment.
Bij mijn PDS heb ik heel veel buikpijn, last van mijn spieren, lage rugpijn en vaak heel erg moe.
Ondanks al deze klachten kan ik best wel met plezier leven, maar dat neemt niet weg dat ik af en toe best wel mijn mindere momenten heb.
Als ik mijn mindere momenten heb, dan heb ik ook wel eens van goh dit is toch ook geen leven.
Maar dan houd ik me maar voor ogen dat het maar tijdelijk is.
Op die momenten dat het niet lekker gaat met me, dan zal ik mezelf nog meer in acht moeten nemen en zal ik het dus nog een stuk rustiger aan moeten doen.
Dat valt niet altijd even mee, maar als ik het niet doe gaat het helemaal niet goed.
Als ik gewoon door zou willen gaat zoals ik dat normaal doe, dan word ik vanzelf terug gevloten door mijn lichaam. Mijn buik gaat dan behoorlijk pijn doen en ik ben dan ook erg uitgeput.
Dus op alle vlakken van mijn PDS, geniet ik zoveel mogelijk van mijn leven en met een hoop plezier.
Plezier moet je zelf maken en als dat dan met andere om je heen kan dat is het helemaal prettig.

Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar buiten de vervelende dingen heeft het leven nog zoveel meer te bieden waarvan je kunt genieten en waar je plezier mee kunt hebben.
En om nog maar eens te zeggen, het kan altijd erger en dat is iets om af en toe wel eens bij stil te staan.
Maak van je leven gewoon iets moois en lukt het niet meteen, nou dan moet je maar denken dat het echt wel gebeurd als je er maar achter staat.
Ik beleef iedere dag weer een hoop plezier van mijn hond en sinds een week nog eens van een hele lieve pup,  gewoon weg geweldig.

Dus ook al heb je PDS, laat jezelf niet zomaar uit het veld slaan en geniet gewoon van het leven.
Kun je niet werken door je PDS, nou maak daar dan ook geen probleem van, maar kijk of je er wat mee kan doen door wat anders te doen of door oplossing te zoeken.

Geniet en leef met volle teugen!!!!!

Meer informatie over PDS, neem dan eens een kijkje op www.pdsb.nl
Ben je nog geen lid, meld je dan gauw aan als lid en profiteer van vele voordelen.