PDS Normen en waarden, normaal of niet normaal.

Iedereen heeft het er wel eens over, de normen en waarden binnen de maatschappij.
Over normen en waarde valt best veel over te discuseren, want wat de een normaal vind hoeft de ander niet normaal te vinden.
Met dit soort dingen waar trek je de grens over wat normaal is en wat niet normaal.
Zo kun je dingen ook bekijken of het fatsoen van iemand of beleefdheidsnorm.
Iedereen heeft wel zijn eigen mening over bepaalde dingen en heeft ook zo z'n principes.

Als ik nu eens naar mezelf kijk en dat genomen over de jaren die ik geleefd heb.
Vroeger kreeg ik natuurlijk het een en ander mee van mijn moeder en dat zal waarschijnlijk bij iedereen wel zo zijn, want daarin zijn we niet verschillend in.
M'n moeder vertelde me wat ik wel en niet kon doen en wat wel en niet mocht.
Ook beleefdheidsvormen en fatsoensnormen heb ik volop meegekregen van mijn moeder en daar ben ik heel erg blij mee.
Alles wat ik dus van mijn moeder mee heb gekregen, daar heb ik me eigenlijk altijd wel aan vast gehouden en ook vandaag de dag doe ik dat nog steeds.
Aan deze dingen die ik van mijn moeder heb meegekregen, daar heb ik ook zo mijn principes bij.
Maar dan ineens gebeurd er iets in je leven, er veranderd wat en je komt ineens in de knoop met je eigen principes en met dat van andere mensen.

Voordat ik het ongeluk had gehad, leefde ik net als iedereen gewoon mijn leven.
Als ik het nu eens over fatsoen ga hebben, dan weet je dat je bepaalde dingen gewoon niet doet waar andere mensen bij zijn of in gezelschap.
Om maar eens een voorbeeld te noemen, normaal laat je geen scheten in het bij zijn van een heleboel mensen of als je in gezelschap bent met anderen.
Ook een boertje zou ik toen de tijd niet zomaar laten waar andere mensen bij zijn, want dan kreeg ik gelijk op m'n kop van moeders.
Een scheet hoefde ik ook al niet echt te laten als m'n moeder in de buurt was, want dat was nou niet echt fatsoenlijk en dan kreeg ik zo op m'n kop.
Als kind heb je dan meestal zo iets van, ach mens wat zeur je nou toch allemaal.
Maar op een gegeven moment werd ik wat ouder en dacht ik er niet anders over als m'n moeder.

Op een gegeven moment kreeg ik dus een ongeluk met de brommer en heb ik dus een behoorlijk buiktrauma opgelopen, waardoor mijn buik dus niet meer het zelfde was als daarvoor.
Nu weet ik inmiddels dat het PDS is, maar toen de tijd wist ik dat niet en dat is dan toch wel lastig.
Op dat moment vielen mijn principes in het niets met ik allemaal moest doorstaan.
Ik moest winden laten die ik niet eens op kon houden en m'n buik hield er echt geen rekening mee dat er mensen in de buurt waren of waar ik me dan ook maar bevond.
Zo ook het boere, want die kwamen soms ook maar gewoon opzetten en meestal deed ik het met m'n mond dicht, maar soms kwam er zoveel lucht uit dat ik mijn mond gewoon niet dicht kreeg of dat m'n mond gewoon weer open ging.
Dit zijn dingen waar je je behoorlijk vervelend onder gaat voelen en je gaat je ook behoorlijk schamen.
Je probeert het mensen nog uit te leggen, maar dat had meestal niet zoveel zin.
Ook terwijl ik zat te eten wilde deze dingen wel eens gebeuren, maar het gebeurde ook wel eens dat ik met hoge nood naar de wc moest.
Heel vaak krijg je dan te horen, dat doe je toch niet onder het eten!
Nee inderdaad dacht ik bij mezelf, maar wat moet ik daar nou aan doen?
Ik kon er niet zoveel aan doen, want tja als je buik al niet optimaal werkt, krijg je soms vervelende situaties waar je eigenlijk niet zo heel veel aan kunt doen.

Tegenwoordig ben ik er gelukkig al weer een stuk makkelijker in geworden en ben ik er ook een stuk ontspannen onder.
Nu ik weet dat het PDS is en dat ik soms gewoon voor onmogelijke situaties komt te staan, heb ik maar geleerd om me er niet te druk over te maken.
Ook ik heb me wel eens afgevraagd, welke normen en waarde moet ik nu toch gaan handhaven en moet ik me aan alle normen en waarde houden?
Natuurlijk moet je jezelf aan normen en waarde houden, maar om alle normen en waarde nou te handhaven of te volgen is wel een beetje veel gevraagd.
Het is gewoon een feit dat je niet altijd meer aan bepaalde normen kunt voldoen en of dat onfatsoenlijk is, dan is dan maar heel jammer.
Als ik tegenwoordig ergens ben ik word ineens heel erg winderig, dan zal ik proberen om een beetje alleen te gaan zitten of te gaan staan.
Wanneer me dat dan niet lukt, tja dan schieten ze er op een gegeven moment gewoon uit en soms laat ik ze ook gewoon maar vliegen, want ik ga echt niet met buikpijn zitten
Natuurlijk als ik een scheet moet laten, dan zal ik ze proberen om ze met beleid te laten en daarmee bedoel ik dat ik ze dan zo zachtjes mogelijk laat vliegen en dan maar hopen dat ze niet stinken.
Als mensen het merken dat ik een scheet laat, dan excuseer ik me en soms probeer ik het uit te leggen.
Ook als ik een harde boer moet laten en ze schieten er gewoon uit, dan maak ik ook maar gewoon mijn excuses.
Als ik onder het eten naar de wc moet, dan ga ik gewoon omdat ik echt niet moeilijk ga zitten doen.
Natuurlijk is het vervelend dat als je onder het eten naar de wc moet, maar of je krijg een ongelukje en je hebt een vieze broek of je krijgt heel veel buikpijn.
In de meeste gevallen, kun je het gewoon niet ophouden en zul je dus gewoon naar de wc toe moeten.

Over al deze dingen kan ik me wel druk blijven maken, maar wat schiet ik ermee op?
Tegenwoordig weten de meeste mensen in mijn omgeving wel wat er aan de hand is en hebben ze er wel begrip voor.
Maar ja ik kom ook wel eens mensen tegen die ik niet zo goed ken en die zullen er dan wat minder begrip voor hebben en dat is dan jammer.
Vroeger maakte ik me er wel eens behoorlijk druk over, maar naarmate de tijd verstreken is, maak ik me er niet zo druk meer over en zie ik wel hoe mensen reageren of hoe het afloopt.

Het zijn toch dingen waar je niet zoveel aan kunt doen en om nou helemaal niet onder de mensen te komen, dat is nou ook niet echt bepaald een optie.
Geen een mens wil als een kluizenaar gaan leven en ieder mense heeft gezelschap nodig.
Dus neem het nou zoals het is en probeer er wat meer ontspannen onder te zijn, dat maakt het allemaal een stuk makkelijk.
Als je er meer ontspannen onder bent, dan zul je ook veel meer van het leven genieten.
Omdat je PDS hebt, wil het niet zeggen dat je niet meer mag genieten of dat je nu alles van en door je PDS moet af laten hangen.
Je moet maar bij jezelf denken, het is nou eenmaal zoals het is en niet alles is zomaar te verhelpen of te veranderen.
Het leven zit vol verrassingen en je krijgt de dingen altijd gewoon op je pad geworpen en daar zul je dan het beste van moeten maken.
PDS is ook net een grote verrassing, want je weet nooit wanneer het je dwars gaat zitten.

Wil je meer informatie over PDS, ga dan eens naar de website van de Prikkelbare Darm Syndroom belangenvereniging (PDSB). Ben je geen lid van onze mooie patiëntenvereniging, registreer je dan gelijk en krijg toegang tot de ledenforum en nog meer informatie. www.pdsb.nl