Waarom ik?

Wat me opvalt als ik zo eens om me heen kijk, dan stellen mensen best wel vaak de vraag waarom ik?
Ik kan me wel voorstellen dat mensen deze vraag stellen, maar is het de moeite waard om deze vraag te stellen?

Bij alles wat er in je leven gebeurd, kun je jezelf de vraag stellen waarom ik of je stelt die vraag aan iemand anders in je omgeving.
Vroeger kon ik me bij heel veel dingen deze vraag stellen en dat heb ik het over wel een paar dingen.
Als ik nu eens kijk naar de dingen waarbij ik die vraag me wel eens gesteld heb.
1. Waarom ben ik slechtziend?
2. Waarom heb ik een broer die zwaar lichamelijk gehandicapt was?
3. Waarom heb ik dat ongeluk gekregen?
4. Waarom heb ik PDS?
5. Waarom heb ik verklevingen gekregen?

Nou dit zijn allemaal van die dingen waarop je jezelf of iemand anders de vraag kunt stellen waarom ik?
Dan kun je jezelf afvragen of het wel de moeite waard is om deze vraag te stellen.
Als ik kijk naar vraag 1, waarom ben ik slechtziend?
Hierover kan ik heel lang nadenken, maar uiteindelijk levert het me niks op.
Zo kun je ook naar al die andere vragen kijken, maar ook daarbij zal het niks opleveren.
Het heeft eigenlijk niet zoveel zin om die vraag te stellen, want je wordt er totaal niet wijzer van en je krijgt er hoe dan ook niet het antwoord op die je zo graag zou willen.

Natuurlijk zijn de dingen niet altijd even leuk en juist bij de niet leuke dingen of de meest vervelende en lastige dingen ga je de vraag stellen waarom ik?
Stel je wint bij de loterij 10 miljoen, dan ga je jezelf toch ook niet de vraag stellen waarom ik?
Nee natuurlijk niet, want dat is iets wat heel leuk is en daar hoef je verder niet zo over na te denken.
De vraag waarom ik, is eigenlijk een hele stomme vraag waar je niet wijzer van wordt en ook niet het antwoord op zal krijgen.
Ik zelf ben van mening dat wat er ook in je leven gebeurd, dat het nooit zonder reden is.
Toeval bestaat niet zeg ik altijd en daarom geloof ik ook zeker niet in toeval.
De reden waarom ik juist slechtziend moet zijn weet ik niet, maar het zal best wel een reden hebben en misschien dat ik die ooit zal ontdekken en misschien ook niet.
Ook als ik kijk naar waarom ik een broer had die zwaar lichamelijk gehandicapt was had een reden.
Nu hij intussen al 17 jaar overleden is, weet ik nog steeds niet waarom mijn broer zwaar lichamelijk gehandicapt was.
Uiteindelijk vind ik dat niet eens meer zo belangrijk, hij is er geweest en we hebben hem zoveel mogelijk van het leven laten genieten voor zo lang het duurde.
Daarvoor hebben we veel van ons zelf moeten inleveren, maar dat is zeker dubbel en dwars de moeite waar geweest.
Kijk in naar de vraag waarom heb ik PDS, dan is dat ook iets waarvan ik de reden niet ken.
Ik heb ook al wel eens een heel stuk geschreven over de vraag waarom heb ik PDS?

Zoals je ziet kun je de vraag waarom ik, bij zoveel dingen die er in je leven gebeuren stellen en geen enkel mens heeft daar ooit het antwoord op gekregen.
Dus waarom zou je jezelf nou pesten met deze vraag?
Zoals ik al zei, je wordt er niet wijzer van en je krijgt er niet het antwoord op en daarom is het dus gewoon verspilde moeite en verspilde tijd.
Steek je tijd en moeite liever ergens in waar je wel wijzer van wordt of waar je überhaupt wat mee kan.
Ga genieten van het leven en doe de dingen die leuk vindt, want dat vind ik nou moeite die nou geen verspilde moeite zijn.
Leef je leven en ga niet zitten denken over wat reden is van de dingen die gebeuren, want op het moment zelf zul je er toch niet achter  komen, maar heel misschien op een later tijdstip wel.