Misschien dat je het wel herkent, je spreekt wat af met familie of vrienden en dat lijkt je heel erg leuk en ook heel erg gezellig.
Toch heb je dan een beetje een wrang gevoel, want ineens komt het gevoel opzetten dat je er behoorlijk tegen op ziet om dat gene te doen wat je afgesproken hebt.
Ik merk het bij mezelf heel erg sinds dat ik met PDS rond loop en daarvoor kende ik het ook wel, maar dan was het toch heel anders als dat het nu is.
Van de week kreeg ik een smsje van een vriend van me en die vroeg of ik zin had om mee te gaan naar Antwerpen om daar gezellig wat te gaan drinken met nog 2 andere vrienden.
Ik niet te flauw en best wel enthousiast reageerde ik met het antwoord ja en dat ik er wel zin in had.
Nu heb ik deze vrienden door omstandigheden al een behoorlijk tijdje niet gezien, dus dat was eigenlijk voor mij al een goede drijfveer.
'S avonds belde hij ook nog even om het persoonlijk te vragen en ik vond het leuk dat hij belde, maar een van die vrienden is soms in een hele dolle bui en dan is dat soms best vervelend.
Op dat moment begon de zin een beetje te zakken en ik was ook een beetje geprikkeld op dat moment.
Gisteren liep ik daar nog een beetje mee rond en ik zat er ook een beetje mee in m'n maag wat ik hier nu mee moest doen.
Langzaam begon ik het besluit te nemen om het maar af te zeggen, omdat ik toch niet helemaal lekker in m'n vel zit doordat er op dit moment iets speelt wat betreft mijn gezondheid.
Daardoor ben ik gespannen en speelt mijn PDS behoorlijk op en heb ik ook heel veel pijn.
Nou wordt de pijn al wel een behoorlijk stuk de kop ingedrukt door medicijnen.
Vanmorgen zat ik er nog een beetje mee of ik wel mee zou gaan naar Antwerpen met die vrienden van mij en of dat wel een goed idee zou zijn.
Nou ik heb na het werken bij de krant de knoop door gehakt en bij mezelf maar gezegd dat ik niet mee zou gaan en dat ik maar lekker rustig thuis zou blijven.
Voor mijn gevoel had ik er gewoon helemaal geen zin meer in dacht ik bij mezelf dat ik niet zulk goed gezelschap zou zijn voor hun.
Ik heb een paar uurtjes geslapen en dat doe ik elke dag als ik 's morgens bij de krant heb gewerkt.
Toen ik een uurtje uit bed was belde die ene vrien van mij weer om het nog maar eens even te vragen of ik wel mee ging en of ik er ook wel zin in had.
Ik heb hem even uitgelegd waar ik mee zat en wat er nu met mij weer aan de hand was.
Daar schrok hij een beetje van en gelukkig had hij er wel begrip voor, maar toen ik zo met hem in gesprek was kwam de zin om mee te gaan naar Antwerpen toch weer terug.
Uiteindelijk heb ik toen toch maar weer besloten om mee te gaan en om er maar een gezellige avond van te maken met die vrienden.
Ik ben lekker mee gegaan met die vrienden van mij en ik heb er totaal geen spijt van gehad.
De avond is juist heel rustig en heel erg gezellig verlopen en dat heeft me toch wel heel erg goed gedaan.
Deze situaties heb ik wel eens meer gehad en dat komt dan gewoon omdat ik dan niet lekker in m'n vel zit en omdat m'n lijf op dat moment dan ook niet erg prettig aanvoelt.
Het is gewoon zo dat wanneer mijn lijf niet lekker aanvoelt, omdat ik last van m'n buik heb doordat m'n darmen lekker aan het vervelen zijn of omdat het gewoon pijn doet, dan voel je je meestal niet echt lekker.
Op zo'n moment begin ik altijd aan mezelf te twijfelen of het wel een goed idee is om mee te gaan of om af te spreken met mensen.
Vaak blijf ik tot op het laatste moment twijfelen en dan maak ik uiteindelijk mijn beslissing.
Het gebeurd wel eens dat ik dan echt gewoon niet afspreek en dan blijf ik gewoon thuis en dan heb ik er wel eens spijt van dat ik thuis gebleven ben als ik hoor hoe gezellig het is geweest.
Toch iedere keer wanneer ik me niet echt lekker voel, ga ik toch altijd weer twijfelen.
Wanneer ik dan toch besluit om mee te gaan, valt het meestal in goede aarde bij mij en dan heb ik het meestal ook goed naar m'n zin.
Wat ik dus hieruit kan concluderen bij mezelf is dat het soms gewoon goed is om gewoon af te spreken, ook al voel je jezelf niet altijd even lekker.
Vaak als ik dan toch mee ga, dan ga ik me meestal toch ook wel weer een stuk beter voelen.
Positieve invoer van vrienden of gewoon de situatie kan een mens heel erg goed doen en heeft dan ook weer een positief effect op m'n buik of mijn PDS in het geheel.
Het is wel zo dat ik bij m'n vrienden wel lekker mezelf kan zijn en als ik dan last van m'n buik heb door gasvorming, dan laat ik mijn winden gewoon vliegen of ze nou stinken of niet.
Ze hebben er in de jaren veel meer begrip voor gekregen en dat maakt het dan allemaal wel een stuk aangenamer en dat is erg fijn.
Vaak als ik dus last van winderigheid heb en ik laat m'n scheten vliegen, dan moeten we er tegenwoordig wel heel erg om lachen en dat zorgt dan ook weer voor een ontspannen sfeer.
Wat me dus heel erg duidelijk maakt in dit verhaal is dat ik me niet altijd te veel moet laten leiden zoals ik me voel of doordat m'n buik niet helemaal super voelt.
Soms moet je gewoon even doorbijten en gewoon lekker wat gaan doen en dat heeft veel positieve effecten.
Natuurlijk moet je het per situatie bekijken, want de ene keer voel je je echt niet goed en heb je heel veel last van je lichaam en dan moet je gewoon naar jezelf luisteren.
Ook als het je heel erg tegen staat, moet je voor jezelf goed bekijken waar je je beter mee voelt.
Als je echt tegen je zin in afspreek of wat gaat doen, dan heeft het ook niet zoveel zin en kan het de sfeer een beetje doen verpesten voor jezelf en misschien ook voor de andere.
Soms moet je wel eens een beetje streng zijn voor jezelf en moet je gewoon even doorbijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten