dinsdag 13 september 2011

Onzekerheid, spanning en ongeduldig

Iedereen weet wat onzekerheid is, maar de mate waarin de onzekerheid kan spelen weet niet iedereen.
Ook iedereen weet wat spanning is, maar in welke mate die spanning is weet niet iedereen en daarbij komt nog eens dat spanning denk ik door iedereen wel eens anders ervaren wordt.
Als ik het over ongeduldig heb, dan weet iedereen wel wat dat is en ook denk ik wel de mate waarin dat dan kan zijn.
Deze drie dingen komen bij heel veel situaties kijken, je kant het niet verzinnen en het kan erin voorkomen. Zo breed wil ik het niet gaan weerleggen, maar ik wil me hierbij een beetje beperken in het eigen welzijn van een mens.

Mensen die net geconfronteerd worden met het een of ander wat betrekking heeft op hun gezondheid, dan brengt dat vaak heel wat teweeg.
Er zijn best wel wat dingen als het om gezondheid gaat en die een grote impact hebben.
Het kan zijn dat je een ongeluk hebt gehad, waardoor je niet meer als van ouds door het leven kan.
Misschien dat je niet meer kunt lopen door dat ongeluk, omdat je spieren en zenuwen beschadigd zijn.
Het kan ook erger doordat je verlamt wordt en dan heb je gelijk geen gevoel meer in je lijf vanaf je middel en heeft ook een grotere impact.
Nog erger is het als je vanaf je nek verlamt bent, want dan kun je letterlijk helemaal niks meer.
Het kan ook een andere situatie hebben, je wordt geconfronteerd met de diagnose dat je ongeneeslijk ziek bent omdat er kanker is geconstateerd.
Pfff dat is ook een ding wat bij mensen een hele grote impact heeft.

Nu wil ik het ook weer niet zo zwaar stellen en daarom houd ik het maar even wat simpeler.
In dit geval ga ik meer uit van mensen die ineens gehandicapt raken in een niet te zware vorm of mensen die ineens met een chronische aandoening te maken krijgen.
Vaak heb je eerst een tijd de nodige klachten, voordat je daarmee naar de dokter gaat en dan moet je nog eens door een molen van onderzoeken.
Vaak begint het met een klacht die je opmerkt en constateert bij jezelf en waar je in eerste instantie van denkt dat het wel over gaat.
Wanneer er meerdere klachten komen of de klacht blijft nogal lang duren, vaak ga je je dan toch afvragen wat het is en dat brengt soms een beetje onzekerheid.
Je gaat ermee naar de dokter en die kan jou niet gelijk vertellen waar de klacht vandaan komt of wat het is en daarom moeten er onderzoeken voor gedaan worden.
Je onzekerheid wordt nog groter en als het wat lang gaat duren voordat men weet wat het is, dan wordt de onzekerheid weer groter en je wordt gespannen en ongeduldig.
Nou dat zijn toch best wel dingen die je dan behoorlijk in de weg gaan zitten.
De spanning neemt natuurlijk ook toe naar mate het duurt en het ligt er natuurlijk ook een beetje aan wat het is
Op een gegeven moment weet men wat het is en kunnen ze een diagnose stellen en het aan jou vertellen en dat is natuurlijk al heel fijn.
Een behoorlijk stuk onzekerheid en spanning vervalt en je weet een beetje waar je aan toe bent en je kunt er wat mee gaan doen en ook hierbij is het maar net wat de diagnose is.
Je ongeduld is weg, omdat je nu weet wat het is en daarom hoef je niet meer te wachten op de diagnose.

Nu komt de volgende fase en dat is het geen na de diagnose.
Stel je hebt gehoord dat je PDS hebt, maar daar moet je dan weer mee leren omgaan en je zult er ook weer het nodige voor moeten doen of voor moeten laten.
In dit geval komt onzekerheid, spanning en ongeduld weer om de hoek kijken.
Ook nu weer kunnen deze drie dingen je weer behoorlijk in de weg gaan zitten en daarbij komt het nog eens vaak voor dat die ervoor zorgen dat de klachten erger worden.
Je ongeduld kun je vinden in het feit dat je snel wilt leren omgaan met je chronische aandoening en het feit dat je je klachten niet meer wilt voelen of in ieder geval zo min mogelijk.
Onzekerheid is iets wat heel vervelend is, maar hoe je daarmee om moet gaan kan ik je niet vertellen.
Spanning is ook heel vervelend en ook erg vermoeiend, hierbij kan ik zeggen probeer iets te zoeken of iets te doen wat je ontspant.
Als ontspannen voor jou heerlijk op de bank zitten is met een boek of door naar de tv te kijken, dan zeg ik gewoon dat je dat gewoon moet doen.
Spanning is gewoon niet goed voor je lijf als je PDS hebt en extreme spanning is voor geen mens goed, daarom is een manier zoeken waardoor je ontspant heel belangrijk.
Ongeduld, tja dat is iets waar ik zelf ook maar slecht meer overweg kan.
Ook bij ongeduld is het de kunst om er zo rustig mogelijk onder te blijven en dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want nogmaals kan ik zeggen dat ik hierin ook geen ster ben.

De laatste dagen heb ik zelf ook weer behoorlijk met onzekerheid, spanning en ongeduld te maken.
In dit geval heeft het helemaal niet te maken omdat ik PDS heb, maar omdat er iets anders opdoet.
De onzekerheid gaat over het feit dat ik niet weet wat er aan de hand is en of het ernstig is of niet.
Door deze onzekerheid ben ik nogal behoorlijk gespannen.
Hoe goed ik ook m'n best doe om te ontspannen, toch blijft er enige spanning zitten en dat heeft wel effect op mijn PDS. Dan mijn ongeduld, dat is omdat ik niet kan wachten tot dat ik weet wat het is.
Om het maar duidelijker te maken, sinds een aantal maanden voel ik een verdikking in mijn kaak links onder.
In eerste instantie dacht ik dat ik verkouden zou worden of dat ik een keelontsteking zou krijgen.
Beide gevallen heb ik niet gekregen, maar die verdikking werd alleen maar groter.
Daar ben ik mee naar de dokter geweest en toen moest ik het nog even 3 weken aankijken en als het dan niet weg zou zijn, dan zou er een echo van gemaakt worden.
De echo heb ik gehad en is echt een verdikking van 2 a 3 cm en het blijkt dan om mijn lymfklier te gaan, maar omdat ze niet weten wat die verdikking is wordt er een punctie afgenomen.
Die punctie wordt volgende week maandag afgenomen en dat moet dan weer onderzocht worden en dan zal ik uiteindelijk pas weten wat het is en of het ernstig is.
Nou ja ik hoop dat het meevalt en dat het gewoon iets simpels is.

De ongeduld is iets wat ik nog wel kan hebben en de spanning kan ik ook nog wel een beetje in de hand houden, maar als het om de onzekerheid gaat...
Ik vraag me dan nu soms ook wel eens af hoe je daar nu mee om moet gaan, want dat vind ik eigenlijk nog wel de grootste kwelling.
Er is eigenlijk ook nog nooit een mens geweest die mij verteld heeft hoe hij of zij met de onzekerheid is om gegaan en daar ben ik toch wel benieuwd naar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten