Ik kan me nog goed herinneren at ik mijn leven leidde zonder dat ik me echt druk hoefde te maken over mijn gezondheid, maar door omstandigheden veranderde dat allemaal ineens.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn leven nooit echt een leven is geweest waarbij alles van een leien dakje ging, maar ik hoefde me niet echt zorgen te maken over m'n gezondheid.
Vanaf mijn geboorte ben ik al visueel gehandicapt en dat is iets waarvan ik zeg dat ik het gewoon niet beter wist en nu eigenlijk nog steeds niet.
Ik ben net als iedereen gewoon naar school geweest en ik heb daar mijn dingetjes geleerd zoals iedereen.
Van de basisschool ga je naar het voortgezet onderwijs en op dat moment ga je je bedenken wat je later zou willen doen als beroep.
De zorgen die je dan als puber hebt zijn dan vaak heel anders van aard en dit geval was dat bij o.a. wat voor een beroep ik zou willen gaan doen.
Ik heb me eigenlijk altijd wel geïnteresseerd in de technische dingen en dan met name vond ik autotechniek altijd wel heel interessant.
Met mijn ogen is dat nou niet bepaald het beroep wat het beste daarbij zou passen, maar soms zeggen ze wel eens waar een wil is, is er een weg.
Nou ja in ieder geval had ik daar dus in eerste instantie mijn zinnen opgezet en wilde ik na de mavo toch wel de richting op van techniek en dan toch de autotechniek.
Eerst moest ik toch maar eens mijn mavo diploma gaan halen en dan kon ik pas verder gaan kijken.
Het vervelende was dat ik geen wiskunde knobbel had en daar had ik toch wel grote moeite mee en dat is ook een ding waar ik me toch wel eens zorgen over maakte.
Zo zie je maar waar je je allemaal zorgen over kunt maken als je jong bent en ik wilde koste wat het kost mijn diploma halen, want dat vond ik toch wel heel belangrijk.
In 1995 begon mijn jaar eigenlijk al niet zo best als het om mijn gezondheid ging, want ik werd duizelig en misselijk en er was eigenlijk niet iets aantoonbaars waardoor dat zou komen.
De huisarts kon het zo gauw niet zeggen en die gaf mee maar medicijnen mee zodat ik me niet meer zo misselijk zou voelen, maar helaas hielpen ze nou niet echt.
In die maand was ik meer afwezig dan dat ik op school zat en dat is nou niet echt bepaald goed.
Ik ben toen ook nog gaan carnavallen, want tja dat doen ze nou eenmaal hier in dat gekke Brabant.
Nu ben ik niet een echt carnavaller, maar soms kom kan het toch ook wel eens leuk zijn.
Naderhand heb ik een onderzoek gehad en toen bleek ik een hersenvliesontsteking gehad te hebben en die was gelukkig al weer aan het wegtrekken.
Als ik daar nu nog aan terug denk, dan denk ik wel eens dat ik goed ben weg gekomen dat moment.
Een hersenvliesontsteking is nou niet echt iets zonder risico en ik realiseerde me dat ik wel eens zo had neer kunnen vallen als ik op weg was naar school of tijdens de carnaval.
Gelukkig heb ik dat op dat moment niet geweten, want anders was het waarschijnlijk wel anders gelopen.
Later dat in het jaar 1995 kreeg ik september een brommerongeluk en dat is het punt waarop mijn leven is veranderd.
Dat punt is een ommekeer geworden in mijn leven en is het punt geworden waarop ik ben gaan sukkelen met mijn gezondheid.
Mijn school heb ik niet meer afgemaakt, want bij het idee dat ik 2 keer mijn leven in een jaar had kunnen verliezen vond ik toch wel heel erg raar.
Dat is ook het moment dat ik me ben gaan realiseren dat er meer is in het leven en dat bepaalde waardes in het leven verschuiven.
Je wordt al gauw tevreden met de kleine dingen in het leven en alles wat niet meer zo van belang is, komt vaker op de 2e plaats terecht en ook daarin moet je soms voorzichtig zijn.
In ieder geval ben ik na het ongeluk gaan sukkelen met mijn gezondheid en dan met name eerst met m'n buik, want die bleef maar pijn doen en ik had daarbij ook andere klachten.
Van mijn buik is het op een gegeven moment ook nog een beetje door geslagen naar psychische omstandigheden en daar speelde mijn buik wel de grootste rol in, maar dat ging dat ook vaak in combinatie van dingen die gewoon niet goed gingen.
Hierbij kun je denken aan werk, arboartsen, bedrijfsartsen en andere soortgelijke dingen.
Mijn psychisch kant is op een gegeven moment weer goed gekomen waardoor ik weer sterker daarin ben geworden.
Ook al zat het met m'n buik dan wel niet goed, maar ik kon er gelukkig wel iets beter mee omgaan.
Soms maakte ik me er nog wel eens druk om, want soms wilde ik nog wel eens twijfelen over mijn buik.
Terwijl ik eigenlijk al wel wist dat er niks mis was met mijn buik, maar dan toch maakte ik me er wel eens zorgen over.
In ieder geval maakte ik me er niet meer zo druk om en dat is het verschil met hoe het in het begin was.
Als je nagaat dat zorgen maken over je gezondheid nooit echt iets leuks is, maar het heeft ook vaak te maken met onzekerheid en wanneer je je niet zo onzeker voelt zul je je ook niet zo'n zorgen maken.
Vaak is het ook een kwestie van tijd voordat je je geen zorgen meer zult maken over je gezondheid, maar soms zul je je altijd enigszins zorgen blijven maken over je gezondheid.
Als je je altijd zorgen blijft maken, dan heeft dat in mijn ogen wel te maken met wat voor soort gezondheidsklachten je te maken hebt.
Soms ontkom je er niet altijd aan om je zorgen te maken, want in sommige gevallen is alertheid een heel belangrijk punt en daar kunnen dus ook wel eens zorgen bij komen kijken.
Ik heb wel geleerd om me niet zoveel zorgen meer te maken, maar ook ik heb het daar nog wel eens moeilijk mee.
Maar als je het kan, moet je maar denken, geen zorgen voor morgen en wie dan leeft wie dan zorgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten