Acceptatie van PDS

In ons leven moeten we velen dingen accepteren waarbij sommige dingen makkelijk zijn te accepteren en sommige weer moeilijk te accepteren.
Als je kijkt naar de dingen die makkelijk zijn te accepteren, dan kun je denken aan bijvoorbeeld je omgeving waarin je bent opgegroeid of dat je met een oude tv moet zitten terwijl je vriend/vriendin een mooie nieuwe tv hebt.
Zo kun je bijvoorbeeld ook je familie zien, die kun je namelijk niet kiezen die heb je gewoon, dus dat accepteer dan ook gewoon dat het je familie is. Het soort huis waarin je woont is ook soms iets wat je moet accepteren en dat zijn vaak dingen die makkelijk kun accepteren.
Als je gewoon al kijkt naar het woord op zich, dan zegt dat woord op zich zelf al heel veel.
Acceptatie heeft vaak met vrede te maken en als je iets niet accepteert, dan heeft dat vaak met onvrede te maken.
Misschien is dit niet nieuw wat ik nu schrijf, maar ik vind dat het wel iets is om er even over na te denken.

Als ik naar mezelf kijk, ik ben al mijn hele leven visueel gehandicapt en dat is iets waarvan ik niet beter weet dan dat het zo is en daardoor kan ik het ook makkelijker accepteren.
Natuurlijk heb ik wel eens van die momenten gehad, dat ik dacht kon ik maar goed zien zoals de meeste mensen. Is dat dan een reële gedachte van mij? Nee het is niet reëel van mij omdat te denken, want ik weet dat zo iets toch niet zal gebeuren en daarom zal ik me erbij neer moeten leggen en het gewoon accepteren.

In je leven gebeuren altijd dingen die je zult moeten accepteren omdat ze gebeuren of omdat ze gebeurd zijn en als je dat niet zou doen, dan zou je het jezelf wel heel erg moeilijk maken in dit leven.

De laatste jaren heb ik moeten leren te accepteren dat ik PDS heb en dat was soms toch wel heel erg moeilijk. Ten eerste had ik heel veel pijn waar ik mee liep en nog steeds loop, daarbij heb je de andere klachten nog die ik had en heb.
Tenslotte kwam ik er achter dat ik m'n leven niet meer kunt leven zoals ik hem altijd hebt kunnen leven, want heel veel dingen moest ik laten liggen en bepaalde dingen gingen niet meer zo makkelijk of helemaal niet meer.
Het ergste wat ik dan nog had was dat ik tegen een heleboel onbegrip aan liep en zeker in het begin, want toen wist zelf nog nauwelijks wat er aan de hand was.
Als ik deze dingen niet zou gaan accepteren, dan had ik hier nu niet over kunnen schrijven en dan zou ik nu nog steeds met een hoop woede en onvrede hebben gezeten.
Eigenlijk is acceptatie een van de sleutels waarmee je rust in je leven kunt creëren en voornamelijk in jezelf.
Ik geef toe dat wat ik schrijf makkelijker gezegd is dan gedaan, want de dingen die ik hierboven beschrijf gaan je ook niet in je koude kleren zitten en dus heb ik het ook moeilijk gehad om het te accepteren.
Dingen accepteren die grote invloed hebben op je leven zijn over het algemeen heel moeilijk te accepteren, maar wanneer je ze eenmaal accepteert dan zul je al gauw merken dat je er rust in vindt.

Om nog maar eens een voorbeeld te noemen:
Als je een dierbare in je leven verliest doordat zo'n persoon overlijd door een ziekte of een ongeluk, dan is dat heel vaak moeilijk te accepteren en toch zeker in het begin. Na van loop van tijd ga je langzaam maar zeker accepteren dat deze persoon er niet meer is en als je het moment bereikt dat je het volledig accepteert, dan merk je gewoon dat je rustiger wordt en valt er een last van je af en zo is het ook met Prikkelbare Darm Syndroom.

Als je eenmaal kunt accepteren dat je PDS hebt, dan zul je merken dat er een hele grote last van je schouder afvalt en dat is echt prettig.
Eerst zul je moeten accepteren dat je PDS hebt en daarna zul je merken dat het een hoop rust geeft.
Ik weet dat het heel moeilijk kan zijn om te accepteren dat je PDS hebt, want ik zelf heb er ook jaren over gedaan om het te accepteren.
Om eerlijk te zijn ben ik pas volledig gaan accepteren dat ik PDS in de zomer van 2009 en kun je nagaan dat ik er vanaf 1995 tot aan 2009 die tijd nodig heb gehad om het allemaal te accepteren.
Nu na twee jaar acceptatie kan ik zeggen, het geeft een heleboel rust en ontspanning en dat komt dan weer ten goede aan de klachten.
Omdat je het accepteert, zullen de klachten niet meer versterken omdat je ervan baalt dat je PDS hebt.
Af en toe balen dat je PDS hebt dat mag natuurlijk altijd even, maar niet te lang omdat je immers accepteert dat je PDS hebt.

Vind je het nou moeilijk om te accepteren dat je PDS hebt, stel jezelf dan eens de vraag waarom je het dan moeilijk vind om het te accepteren.
Stel die vraag nu eens aan jezelf en geef daar dan ook zelf een eerlijk antwoord op.
Want als je al niet eerlijk tegenover jezelf kunt zijn, dan zul je ook niet gauw tot een acceptatie komen.
Wanneer je jezelf nu het antwoord op die vraag hebt gegeven, moet eens gaan nadenken of dat antwoord.
Pas geleden heb ik een stuk geschreven over, waarom heb ik PDS?
Als je je die vraag nu eens stelt, krijg je er dan een antwoord op? Nee je krijgt daar geen antwoord op.
Vaak hebben mensen PDS gekregen door een iets wat er gebeurd is, bijvoorbeeld door een operatie, door een ontsteking of door voedsel vergiftiging.
Om op het antwoord terug te komen dat je jezelf hebt gegeven, kun je dan iets met dat antwoord?
Als ik naar mezelf kijk, dan kon ik eigenlijk niet zoveel met dat antwoord als alleen maar accepteren.
Omdat ik mezelf de vraag stelde op dat antwoord wat ik mezelf gaf, kan ik dat gene veranderen?
Nee ik kan het niet meer veranderen.

Wordt het nu een beetje te onduidelijk met wat ik nu vertel, dan zal ik even mijn situatie schetsen.
Waarom vond ik het moeilijk om te accepteren dat ik PDS heb.
Mijn antwoord was, dat ik heel kwaad was op de persoon die mij had laten verongelukken.
Kan ik nu wat met dit antwoord? Nee eigenlijk kan ik niet veel met dit antwoord als alleen maar accepteren dat het gebeurd was.
Want ik kan dat wat er gebeurd is niet meer veranderen en als je dat eenmaal gaat inzien, dan kun je gaan proberen het te gaan accepteren.
Die man die bij het ongeluk heeft veroorzaakt heeft dit ook niet expres gedaan en die man had ook heel veel schuldgevoelens naar mij.
Maar wat het antwoord ook is, je kunt dat wat er gebeurd is niet meer veranderen.
Of het nu door een ontsteking komt of door een voedselvergiftiging, het is gebeurd en daar zul je het mee moeten doen.

Overigens geld dit natuurlijk niet alleen als je PDS hebt, maar geldt het voor heel veel dingen binnen het leven en daarbij kun je aan heel veel dingen denken.

Dus als je het nog niet geaccepteerd hebt dat je PDS heb, ga het dan toch maar eens proberen en je zult zien dat het een hele opluchting is als je het eenmaal accepteert.
Ook voor de spanning op lichaam zal het een boel schelen waardoor het ten goede komt aan de klachten.

Voor meer informatie over PDS, ga dan naar www.pdsb.nl