Hoe ga je met PDS om?

Als je net met buikklachten geconfronteerd wordt of net met de diagnose PDS geconfronteerd wordt, dan krijg je vaak te horen dat je ermee moet leren leven.
Ja ja leer er maar mee leven, maar hoe doe je dat dan toch?
Toch zeker in het begin weet je helemaal niet waar je het moet zoeken of je het allemaal aan moet pakken, want je komt ineens op een onbekend gebied.

De vraag hoe ga je om met PDS als je daarmee geconfronteerd wordt?
Ik denk dat het voor iedereen weer verschillend is hoe je met PDS om gaat of om moet gaan.
Wat ik wel weet is dat het niet altijd mee valt om daar een weg in te vinden en dat er geen handleiding beschikbaar is die uitlegt hoe je met PDS om moet gaan.
In veel gevallen ga je opzoek naar informatie en ga je kijken waar je eventueel adviezen kunt inwinnen voor jezelf.
Met deze informatie en adviezen kun je gaan kijken of je er wat mee kunt en of dat bepaalde dingen voor je kunnen werken of niet.
Omdat PDS zo van persoon tot persoon verschilt, is het gewoon heel moeilijk in te schatten wat je wel en niet kunt verdragen.
Als je net PDS hebt, dan is het vaak een hele speurtocht die je moet doorlopen en die loopt dan ook nog eens door een heel dolhof.

Als ik nu mezelf weer eens even als voorbeeld neem:
In het begin toen ik net met mijn buikklachten geconfronteerd werd, dacht ik gewoon dat het tijd nodig had voordat ik weer minder last van mijn buik zou hebben.
Ook dacht ik in het begin dat het niet echt uit maakte wat ik at, omdat het toch altijd wel pijn veroorzaakte of gasvorming gaf. Naarmate het langer duurde en verschillende huisarts bezoeken had gehad, begon ik pas te beseffen dat het nooit meer het zelfde zou worden en dat ik dus langzaam maar zeker uit moest gaan zoeken wat ik wel kon verdragen qua eten en drinken.
In het begin moot je gewoon alles eerst proberen, want als je het niet probeert, dan weet je het ook niet.
Bij elke maaltijd ging ik kijken hoe mijn darmen zouden reageren op bepaalde voeding en hoe mijn buik zou aanvoelen na zo'n maaltijd.
Voordat je dit allemaal door hebt en weet wat je wel en niet kunt verdragen, dan kun je daar al een behoorlijke tijd mee kwijt zijn en soms weet je dan nog niet alles.
Ik wist al heel snel dat ik niet te veel bruin boord moest eten, maar dat ik meer wit brood moest eten.
Als ik te veel bruin brood eet, dan kreeg ik daar meer last van en had ik ook veel meer last van diaree.
Nu ben ik 15 jaar verder en weet ik nu over het algemeen wat ik wel en niet kan verdragen qua eten en soms als ik het vergeten ben, dan word ik er weer heel snel aan herinnert.
Buiten het eten, heb je nog meer dingen waar je langzaam maar zeker achter komt.
Ik neem bijvoorbeeld spanning of beweging.
In de loop der jaren weet ik dat ik heel weinig spanning kan hebben, omdat dit heel veel effect heeft op mijn buik en daardoor heel veel pijn krijg.
Als ik het dan over beweging heb, dan weet ik dat dit weer heel verschillend kan zijn.
De ene keer kan ik meer beweging hebben dan de andere keer en dat is heel erg afhankelijk van hoe mijn buik voelt en hoeveel pijn ik heb.
Voor mij is het over het algemeen heel verschillend hoe ik met mijn PDS om ga, want elke dag kan weer anders zijn en zo ook elke week en elke maand kan anders zijn.
Wat ik me altijd voor ogen hou, is dat ik me zo rustig mogelijk moet houden en mezelf niet te druk moet maken om dingen die ik af moet zeggen of bepaalde taken moet laten liggen.
Het kan heel erg frustrerend zijn, maar ik heb wel geleerd om me daardoor niet te laten leiden.
Als je je laat leiden door frustraties, dan ga je jezelf behoorlijk in de weg zitten en kun je ervoor zorgen dat de klachten erger worden, waardoor het misschien nog langer duurt voordat je iets kunt gaan doen.
De ene dag kan ik heel actief zijn en de andere dag kan ik soms bijan helemaal niks.
Het omgaan met PDS heeft voor het grootste gedeelte met acceptatie te maken en als je dat eenmaal lukt, dan gaat het meestal wel vanzelf goed en heb je er uiteindelijk ook meer rust in.
Als je eerder berichten leest op mijn blog, dan weet je al wel ongeveer hoe ik met mijn PDS om ga, maar ik kan niet ontkennen dat het af en toe toch wel eens moeilijk is en dat zal altijd wel zo blijven.
Het belangrijkste is dat je er zelf zoveel mogelijk rustig onder blijft en dat dat de meeste effect heeft op hoe je ermee om moet gaan.

Zoals ik al zei, ik weet niet hoe andere mensen ermee omgaan en dat komt omdat iedere persoon weer anders is en omdat PDS zo verschillend kan zijn van persoon tot persoon.
Maar als je nog niet echt weet hoe je ermee om moet gaan, dan kun je altijd advies inwinnen bij mensen die al langer PDS hebben en die kunnen je dan misschien een beetje op weg helpen.
Ik kan je dan ook aanraden om eens op de website van de PDSB te gaan kijken en eventueel kun je gelijk lid worden van de PDSB.

Voor meer informatie ga dan naar www.pdsb.nl