Als ik over een week terug kijk, dan kan ik zeggen: he lekker ik heb een week lang geen last gehad van m'n PDS. Dat is wel zo ontzettend lekker dat ik daar bijna van zou gaan springen.
Helaas heb ik gesprongen, omdat ik geveld werd door een hevige verkoudheid of wel een lichte griep.
Je kunt dus zeggen van het een ga je over naar het ander.
Nou ja gelukkig ben ik er bijna vanaf en hoop ik dat dan nog steeds even klachtvrij mag rondlopen.
Voor iemand met PDS is het gewoon geweldig om even zonder klachten rond te kunnen lopen.
Voor velen komt dat moment niet vaak voor en dat geld dus ook voor mij.
Wanneer ik wel klachten heb, dan worden mijn mogelijkheden beperkt en hoe heviger de klachten hoe beperkter ik ben of word.
Dat is echt wel jammer als dat zo is, maar ik kan er weinig tot niks aan doen en het alleen maar accepteren dat het zo is en proberen er het beste van zien te maken.
Wat voor mij normaal is, is dat ik een redelijk dragelijke pijn heb in mijn buik en dan kan ik nog een beetje uit de voeten. Het kan ook ineens op de minuut veranderen en dan kan het wel eens zo zijn dat ik voor even uitgeschakeld ben of als ik pech heb, dan ben ik langer uitgeschakeld.
De laatste tijd is dat eigenlijk het geval geweest. Ik de afgelopen maanden ontzettend veel pijn gehad en ik heb maar weinig kunnen doen en dat wat ik kan is dan maar heel erg beperkt.
Mensen met PDS zullen dit allemaal wel herkennen en zouden graag voor altijd zonder klachten willen rond lopen, maar helaas is dat jammer genoeg niet het geval.
Dus zolang het mag duren dat ik even geen klachten heb van m'n PDS, zal ik er zeker dubbel en dwars van gaan genieten, want dit heb ik al heel lang niet mogen meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten