PDS heeft vele sociale gevolgen. Bij sommige dingen accepteer je ze sneller en bij andere dingen zit het je behoorlijk dwars.
Vooral in het begin als je net PDS hebt kom je een hoop onbegrip tegen en dat is behoorlijk frustrerend.
Als ik even naar mezelf kijk hoe het in het begin was, dan moest ik toch een hoop dingen slikken of op een bepaalde manier verwerken.
Ik heb nu zelf zo'n 15 jaar last van PDS en in het begin wist ik niet eens dat wat ik het was en dat ik het had. Mijn buikklachten zijn begonnen toen ik in 1995 een ongeluk heb gekregen met de brommer.
Ik heb toen een hele operatie moeten doorstaan, omdat ik een ernstige buiktrauma had opgelopen.
Na het herstel van m'n ongeluk wilde ik natuurlijk weer gewoon door gaan met m'n leven, maar dat was nog niet zo makkelijk en eenvoudig als ik toen dacht.
Zo ging ik dus weer naar m'n vrienden toe en als ik dan zei dat ik wat rustiger aan moest doen vanwege m'n buik of omdat ik niet zoveel kon eten en drinken, dan moest ik me niet zo aanstellen.
Ik had het in het begin zo vaak over m'n buikpijn en alles wat daarbij hoorde, dat het contact met vrienden minder werd en op een geven moment had ik er ook geen zin meer in.
Dan besef je ineens dat je tegen een hoop onbegrip aan loopt en dat je die onbegrip ook niet zomaar weg gewerkt krijgt bij de mensen.
Heel veel dingen ga je op een geven moment afzeggen zoals verjaardagen of andere dingen waarbij je onder de mensen komt. Je hebt namelijk niet altijd pijn waarmee je te kampen hebt bij PDS, maar ook andere dingen zoals winderigheid waarover ik gisteren geschreven heb. Je kan ook erg last hebben van plotselinge aandrang, waardoor je het ineens niet meer op kunt houden.
Dit zijn erg vervelende dingen waarmee je dan te maken kan krijgen of hebben.
Na de eerste 2 jaar beginnen familie en vrienden langzaam begrip op te brengen voor het geen waarmee je dus rondloopt. Voordam men het echt helemaal begrijpt, ben je wel een aantal jaren verder.
Sommige vrienden zijn vrienden gebleven, maar sommige zijn ook uit m'n leven verdwenen.
Aan de andere kant je maakt ook weer nieuwe vrienden en vaak zijn dat dan mensen die zelf ook al wel het een en ander achter de rug en hebben dan vaak ook sneller begrip.
In 2009 is bij mij de diagnose PDS vastgesteld en dat was voor mij een hele opluchting, want na jaren tobben en een hoop klachten kon ik er eindelijk een naam aangeven.
Na de diagnose ben ik op internet gaan kijken en kwam ik de Prikkelbare Darm Syndroom Belangenvereniging (PDSB) tegen en daar heb ik me ook aangemeld als lid en daar ben ik heel blij mee.
Op deze manier heb ik ook contact met mensen die het zelfde doormaken als ik zelf.
Het web-adres van de PDSB is http://www.pdsb.nl
Ook heb ik hierover geschreven op mijn eigen website http://www.alandavis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten