Het is vermoeidheid dat veroorzaakt wordt door de pijn en door de eventuele andere bijkomende klachten.
Tenminste zo ervaar ik het zal bij een ander met PDS niet anders zijn.
Het kan vermoeidheid zijn, maar het kan ook zo uitputtend zijn dat je dus helemaal geen puf meer hebt.
Dit is erg vervelend, want je hebt vaak nog zat te doen of je wilt nog een hoop doen en dat gaat dan gewoon niet omdat je te moe bent.
Ik neem mezelf gewoon even als voorbeeld.
Zolang ik geen pijn heb of andere klachten dan is er ook niet zoveel aan de hand.
Eigenlijk heb ik altijd wel pijn. Voor mij is het een pijn die dragelijk is en die pijn hoort ondertussen bij mijn leven en dat zal waarschijnlijk ook niet anders meer worden.
Waar met vaak niet bij stil staat, is dat pijn energie vergt van je lichaam en dat die energie niet meer gebruikt kan worden voor andere dingen.
Dus je bent al veer eerder op een dag moe en opgebrand van de dingen die je gedaan hebt op die dag.
Het kan zijn dat je halverwege de dag al gewoon moe bent of halverwege de middag en dat hang af van de pijn en klachten die je hebt en wat voor dingen je gedaan hebt die dag.
Mijn dag is een beetje raar ten opzichte van de meeste mensen.
Ik sta 's morgens om kwart over 3 op en dan heb ik 3 kwartier de tijd om op gang te komen. Meestal lukt dat ook wel, maar het gebeurd ook regelmatig dat ik meer tijd nodig heb door mijn buik.
Het kan zijn dat ik net op het punt sta om de deur uit te gaan en dan moet ik ineens heel nodig naar de wc en dat moet ik dan echt doen anders gaat het helemaal niet goed.
Zo doende kan het dus wel eens zijn dat ik al meer tijd nodig hebt.
Rond 7 uur 's morgens ben ik dan weer thuis en dan ga ik op m'n gemakje eten. Nadat ik dat gedaan heb ga ik naar m'n bed, want dan ben ik al weer behoorlijk moe en dus slaap ik tot een uur of 12.
Zo heb ik voor de middag weer energie om de dingen te doen die ik moet doen en dan in de avond houd ik rust en ga ik weer bijtijds naar bed voor de volgende dag.
Deze situatie die ik schets is als ik me dus voor mijn begrippen goed voel.
Als ik meer pijn heb en dat heb ik jammer genoeg de laatste 2 jaar eigenlijk praktisch dagelijks gehad, dan ben ik tot minder dingen in staat.
Ik probeer dan wel gewoon de dingen te doen die ik moet doen, maar dan gaat het wel een stuk langzamer of het gaat gewoon helemaal niet. Het kan zijn dat ik dan wel op de werkvloer ben, maar dan doe ik eigenlijk helemaal niks.
Het enige wat ik doe is bezorgers aanspreken op hun fouten of ik beantwoord vragen die ze eventueel hebben en soms ook wel eens gewoon een praatje.
Door alleen al daar aanwezig te zijn op zo'n moment dat het slecht gaat, kost me dat al heel veel energie en ben ik alsnog uitgeput als ik weer thuis kom.
Dan is het eten en gelijk weer naar bed en soms slaap ik net iets langer dan tot 12 uur.
De rest van die dag loopt dan ook niet zo gladjes als in de situatie die eerst beschreef en die ik in de middag heel veel minder als dat ik zou doen.
Als ik echt een hele slecht tijd heb en ik heb echt zoveel pijn, dan gebeurd het dus dat ik niet direct om kwart over 3 's morgens uit bed kom, maar dat ik bijvoorbeeld wat later van huis ga.
Of ik ga helemaal niet van huis af en blijf in m'n bed liggen en daar voel ik me nou niet echt gelukkig bij.
Dit zijn van die dagen dat ik eigenlijk niets meer kan door de pijn en omdat ik dusdanig uitgeput ben.
Ik vind dit ook erg frustrerend en dan kan ik me soms ook behoorlijk op zitten vreten, wat dan ook weer nadelige effecten heeft op mijn klachten.
Ik kan mijn dagen zo flexibel indelen, omdat ik die luxe heb en omdat m'n moeder de baas is van de distributie van de kranten in Bergen op Zoom
Het ritme is trouwen ook niet echt aan te raden als je PDS hebt, want je kunt beter een gewoon dag en nacht ritme hebben.
Dan krijg je natuurlijk al weer de vraag waarom ik het dan doe.
Ik doe dit omdat ik het al zo gewend ben om dit te doen en ik doe dit dus al jaren en natuurlijk merk ik ook wel dat dit ritme niet altijd ten goede komt aan mijn PDS.
Soms zijn er periode geweest dat ik het niet gedaan heb en dat voelde ik ook dan ook wel aan mijn klachten, want die waren dan wel wat minder.
Dit is een ritme waar ik geen hekel aan heb en het is best te doen en ik vind het gewoon leuk om 's morgens vroeg buiten te zijn en ik heb toch een dagelijks ritme en invulling.
Plus ik dien de mensen door te zorgen dat ze hun kranten krijgen.
Zolang ik dit nog kan doen met PDS, dan zal ik het blijven doen tot dat het niet meer kan.
Hoe dan ook iedereen met PDS moet zelf een beetje bekijken wat ze wel en niet aan kunnen en wat voor rime voor hun goed te doen is.
Een ding is zeker, als je PDS hebt blijft het gewoon lastig om je dingen te blijven doen en om sociale contacten te houden en onderhouden.
In ieder geval hoop ik dat ik duidelijk heb kunnen maken dat PDS en vermoeidheid eigenlijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en dat hoe meer pijn je hebt hoe vermoeider je bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten