Onbegrip bij PDS

Wat ik begrepen heb en wat ik zelf ook heel erg vaak heb meegemaakt, is dat er heel veel onbegrip is bij PDS-patienten en dat is erg vervelend en soms ook erg frustrerend.
Onbegrip is iets waar je mee te maken hebt en het is ook iets wat altijd wel terug op je pad zal komen.
Onbegrip kom je in vele situaties en momenten tegen zelfs op momenten dat jet niet verwacht. Als er dan eindelijk begrip is, dan kan dat een hele opluchting zijn en zelf begrip kan uit een onverwachte hoek komen.

Als ik naar mezelf kijk dan was het in het begin nog vervelender dan dat het nu is.
Toen ik in het begin de klachten kreeg, wist ik helemaal niet wat er aan de hand was en als ik dat aan mensen vertelde dan haalde de meeste hun schouders op en kwam er veel onbegrip bij kijken.
Ik vond het in het begin erg moeilijk om het uit te leggen waar ik last van had en ik wist toen ook nog niks van PDS en dus kon ik aan al die klachten die ik had geen naam verbinden.
Het maakte niet uit wie ik voor me had staan het was en het bleef erg moeilijk, familie, vrienden kennissen en werkgevers hadden allemaal geen begrip voor de klachten die ik had.
Als ik vertelde dat ik veel buikpijn had, dan kwamen ze al gauw dat ik meer vezels moest eten en nog meer van dat soort goed advies. Onbegrip kun je mensen eigenlijk niet kwalijk nemen, omdat ze gewoon niet beter weten.
Alles wat men toen aan mij vertelde aan advies, was natuurlijk altijd goed bedoeld.

Om eerlijk te zijn wist ik in het begin niet waar ik het zelf allemaal moest gaan zoeken, want ik zelf begreep niet eens altijd wat er aan de hand was en daar maakte ik me soms best wel eens zorgen over.
Familie en vrienden begrepen het dus niet en juist van je familie en vrienden verwacht je en hoop je natuurlijk op een beetje steun en begrip.
Als je dat dan niet krijgt van de mensen om je heen, dan is dat heel erg frustrerend en het gaf mij wel eens het gevoel van ongelukkigheid en soms zag ik het dan ook wel eens niet meer zitten.
Ook bij instanties en werkgevers kom je een hoop onbegrip tegen en dan voelde ik me soms nog ellendiger, omdat je tot dingen gedwongen wordt waar je op dat moment niet toe in staat bent.
Nou ja wat betreft werk en instanties daar schrijf ik een andere keer nog over, want ook daarover valt een hoop te vertellen en te zeggen. Als ik alles op moet schrijven daarover, dan ben ik nog wel even bezig. Een beknopte verhaal over mijn ervaring met werk en instanties kun je vinden op mijn website.
http://www.alandavis.nl/

In ieder geval heb ik wel ervaren at het heel moeilijk is om mensen iets uit te leggen als je zelf ook nog niet helemaal begrijpt wat er aan de hand is of waar je mee te maken hebt.
Ook nu ik weet wat ik heb, valt het nog niet altijd mee om mensen uit te leggen wat ik heb en wat daarbij komt kijken, maar gelukkig kan ik ze dan het zorgboek over PDS laten zien of ik kan ze naar de website van de Prikkelbare Darm Syntroom Belangenvereniging sturen. www.pdsb.nl

Zoals ik al eerder in mijn blog schreef, hebben de meeste van mijn familie en vrienden er nu wel begrip voor en maakt dat alles al weer een stuk makkelijk voor mij en ook een heel stuk prettiger.
Het is altijd fijn als je iemand in de buurt hebt waar je bij terecht kan die begrip voor je heeft en daar ook rekening mee houd en het maakt dan ook niet uit wie het dan is.
Im mijn geval is het m'n moeder, de man van mijn moeder, broers en natuurlijk mijn goede vrienden.
Zo heeft hopelijk iedereen een plekje of persoon waar je je prettig kun voelen, ongeacht hoe je je voelt of hoe je je ook gedraagt op dat moment.

Ik heb als ik naar mezelf kijk, dan is onbegrip toch wel een van de vervelendste dingen waarmee je te maken krijgt.
Ik zou zeggen laat je kop er niet bij hangen en houdt de moed erin ook al valt het niet altijd even mee.