Onverwacht druk

Sinds anderhalve week heb ik het een stukje drukker.
M'n moeder was vorige week ziek geworden en daardoor kon ze niet gaan werken.
M'n moeder is distributeur van de krant en ik ben assistent-distributeur, maar sinda anderhalve week moet ik dus het werk van m'n moeder dus ook doen.
Nu vind ik dat helemaal niet erg hoor en gaat het op zich allemaal wel goed, maar er komt wel weer meer druk op me staan en kan ik het iets minder rustig aan doen.
Dan hebben we het ook nog over het gebeuren thuis en dat moet ik nu ook een beetje in de gaten houden.
Normaal doet m'n moeder het grootste gedeelte en dat is voor mij ook een stuk rustiger, maar ook hier is het verhaal iets minder rust.
Dan hebben we ook nog eens de middag krant en normaal gesproken doe ik dit al alleen en dan kan m'n moeder zich op de dingen thuis concentreren en natuurlijk voor de avondmaaltijd zorgen.
Nu zijn die dingen voor mij gecombineerd en dat is op sommige moment een beetje teveel voor mij.

Ik woon weer lekker bij m'n moeder thuis omdat ik geen zin heb om in m'n eentje te zitten en er mensen die harder een huis nodig hebben dan ik.
Bij mij in huis wonen nog 2 broertjes van mij, de man van m'n moeder, tijdelijk een neefje van ons en dan natuurlijk ik zelf.

Nu door al die extra dingen die ik nu moet doen, beginnen de klachten met de dag steeds erger te worden.
Ik kan dit best een tijdje volhouden, maar hoelang dat hangt ook een beetje af hoe snel en hoe hevig de klachten gaan worden.
Nu zeggen mensen wel eens je moet niet te veel hooi op je vork nemen, maar in onze geval, mensen met PDS kan dat natuurlijk al heel snel zijn.
Inprincipe kan ik al weinig druk hebben omdat de klachten bij dan al op gaan spelen en dan krijg je dit soort dingen voor je kiezen. Hier heb ik wel niet om gevraagd, maar dit gebeurt gewoon en daar moet je het dan gewoon mee doen en jezelf proberen staande te houden.
Voor je familie doe je dit soort dingen gewoon, ook al gaat het ten koste van jezelf.
Sinds een paar dagen ligt m'n moeder in het ziekenhuis en daardoor wordt de druk nog een stukje groter en gaan de klachten nog sneller en heftiger opspelen.
Dat ik dit allemaal moet doen vind ik op zich niet zo erg en dat doe ik graag voor m'n moeder en de rest van het gezin, maar het zijn de klachten die gaan opspelen die mij erg dwars gaan zitten en waardoor ik me steeds slechter ga voelen.
Op zo'n moment als dit zou je wensen dat je geen PDS had en dat je dingen net iets beter aan zou kunnen, maar helaas niet dat niet het geval en zul je het moeten doen zoals het is.

Dit is nu precies wat ik bedoel en wat ik al eerder schreef in een eerder stuk op mijn blog over het minste en geringste heb je al last van je PDS.
Het is op zo'n moment gewoon lastig en dan is altijd maar hopen dat je snel weer van je klachten af bent.
De klachten die ik nu heb, zijn opgeblazen buik, gasvorming, winderigheid en pijn.
Echt van die vervelende en irritante klachten, maar het moet dan maar voor nu.
Het gaat gelukkig al weer een stukje beter met m'n moeder en nu maar hopen dat ze gauw beter is en gauw opgeknapt is, want dat is toch wel fijner.
Vandaag heb ik besloten om het even een stukje rustuger aan te doen en volgens mij moet dat ook wel gaan lukken als ik het zo eens bekijk.

Het is niet dat ik nu een zielig verhaal wil ophangen, maar hiermee wil ik gewoon even laten zien, wat bepaalde dingen met je doen als PDS hebt en dat je daar heel veel last van kan hebben.
Het is de kunst om met dit soort dingen een weg zien te vinden in je bezigheiden en je klachten en dat je op een of andere manier niet je hoofd erbij nieer laat hangen, ook al van het niet mee.