vrijdag 25 februari 2011

Mijn eerste vakantie met PDS

1995 heb ik zoals ik al eerder vertelde een ongeluk gehad, waardoor mijn darmen en mijn buik niet meer het zelfde zijn en waardoor ik dus klachten heb en waarvan ik nu weet dat het PDS is.

Een jaar het ongeluk ben ik met m'n moeder en de rest van het gezin op vakantie gegaan naar de Belgische Ardenne in het plaatsje Bouillion.
Ik had er erg veel zin in het ik verheugde me ook wel op een heerlijke vakantie.
Het is een vakantie die ik nooit meer zal vergeten en is een vakantie waarin ik veel heb afgezien.
De vakantie heeft ook wel leuke momenten gekend, maar het was niet altijd even makkelijk.

Het begon eigenlijk al op de heenreis naar de Ardenne toe.
Je bent een paar uurtjes onderweg en dat is best lang en die dag had ik heel erg last van winderigheid.
Op zich zou je zeggen, winderigheid is niet zo erg, maar wel als ze behoorlijk stinken.
Het was een rit waarin ik praktisch elke 5 minuten een wind moest laten en dat de hele rit naar de vakantiebestemming toe.
Je kunt je voorstellen dat als je in een kleine ruimte zit en dat is in dit geval een auto dan is een stinkende wind geen prettige bijkomstigheid en zeker niet als er meerdere mensen ervan mogen genieten.
Op een gegeven moment werden we er allemaal een beetje onpasselijk van en daar wordt je niet echt vrolijk van. Gelukkig zat ik wel met mensen die er begrip voor hadden en hebben, dus dat is dan in ieder geval een kleine opluchting.
Heel de reis heb ik me toen een beetje schuldig gevoeld en baalde ik ervan dat ik er niks aan kon doen.
Ik was blij dat we de vakantiebestemming bereikt hadden, zodat we uit de auto konden en op ons gemakje de konden opzetten. Doordat ik buiten was kon met een gerust hart gewoon m'n winden laten vliegen en maakte het me ook wat minder uit dat ze zo verschrikkelijk stonken.
Nou ja de eerste nacht ging eigenlijk best goed en ik heb toen ook heerlijk geslapen. 'S morgens werd ik eerst om 6 uur wakker en dacht ik heerlijk zo'n vakantie en heerlijk om in een tent te slapen.
Ik ben ook weer in slaap gevallen tot dat een broertje van me mij wakker kwam maken.
Toen ik eenmaal wakker werd, voelde ik het heel erg broeien in mijn onderbroek en ik dacht wat is dat nou? Dus ik deed mijn slaapzak open en ik voelde voorzichtig en kwam toen tot de ontdekking dat ik in mijn slaap in bed had gescheten. Heel m'n slaapzak zat onder en het stonk verschrikkelijk.
Het stonk zo verschrikkelijk dat ik er zelf gewoon een beetje misselijk van werd.
De ontlasting in m'n slaapzak was gewoon diaree en daardoor zat dus alles onder.
Mijn broertje is m'n moeder gaan halen en ik heb verteld wat er gebeurd was en dat ik het even het een en ander nodig had.
Ze heeft me een emmer met water gegeven en nog wat andere dingen.
Het was echt een slecht begin van de dag en daar heb ik me ook de hele dag rot door gevoeld.
Gelukkig was het die dag heel erg warm en kon mijn moeder de slaapzak schoonmaken en omdat het zo warm was, was mijn slaapzak dezelfde avond nog helemaal droog.
Deze dag heb ik me heel erg verveeld gevoeld en vond ik het heel erg genant dat het gebeurd was.
Deze vakantie is een vakantie geweest waarbij ik heel veel last van m'n buik heb gehad en daardoor was het niet zo'n hele fijne vakantie.
Dit is een van m'n ergste vakantie geweest en daardoor wou ik hem het liefst vergeten.
Maar nu tegenwoordig kan ik er best wel over praten, maar het doet me nog steeds heel veel als ik er over praat. Daarom als m'n broertje me ermee pest, dan vind ik het nog steeds heel erg vervelend en erg moeilijk.
Gelukkig plaagt hij me er niet meer mee, maar toch erg vervelend als hij het weer zou doen.
Ik deel dit nu hier op mijn blog, omdat ik vind dat als ik erover praat dat het dan steeds makkelijk wordt om er over te praten en dat het dan makkelijker een plaatsje krijgt.
Ik weet natuurlijk niet of iemand anders met PDS zo iets genant en vervelends heeft mee gemaakt, maar ik denk dat een ieder wel zo iets heeft waar hij/zij niet graag aan terug denkt.
Ik denk dat je dit soort dingen gewoon een plaatsje moet geven zodat je het makkelijk met mee kan dragen.
Wie weet herkent iemand zich hierin, omdat ze zo'n soort gelike situatie hebben gehad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten