Mijn ervaring, PDS en voeding

Bij PDS  heb je het ook heel vaak over voeding en dat is iets waar heel veel over kunt praten.
Over voeding bij PDS valt er altijd wel wat over te zeggen, omdat iedere PDS-patient verschillend reageert op voeding.
De een kan bepaalde voeding wel goed verdragen en de ander kan het niet verdragen.
Zo heb je dat bijvoorbeeld met melkproducten en hiermee doel ik op de lactose die in merkproducten zit.
Dat met melkproducten is even iets heel simpels, want als je niet tegen lactose kunt dan heb je last van een lactose-intolerantie.

In dit stuk zal ik ook alleen maar spreken uit de ervaring die ik zelf heb opgedaan wat betreft voeding.
Ik kan niet echt voor een ander spreken en omdat ieder en zo verschillen op reageert is dat ook heel moeilijk om dat te doen.
Er zijn natuurlijk best producten die praktisch niemand eet wanneer ze PDS hebben en daarom heb je soms wel vergelijkingen of overeenkomsten daarin.
Bepaalde symptomen zijn gewoon een feit bij PDS en daar kun dan ook gewoon omheen.

Om bij mezelf te beginnen toen ik net met buikklachten liep, wat het een behoorlijke uitzoekerij wat ik wel kon hebben en wat ik niet kon hebben.
Voor sommige dingen heb ik echt jaren over gedaan voordat ik erachter kwam dat ik bepaalde voeding niet moest eten en dus gewoon moest laten staan.

Om te beginnen laat ik alle koolsoorten al staan en om een voorbeeld te noemen heb je dus bloemkool, boerenkool, spitskool en spruitjes.
Als ik koolsoorten moet gaan eten, dan gaat het niet goed met me.
Ik krijg er een ontzettend opgeblazen buik van en ik heb een gigantische gas vormende ontwikkeling in mijn buik. Bij gasvorming kun je je natuurlijk al wel indenken wat er daarna gaat gebeuren.
Ik word er in ieder geval een gigantische gas uitstotende fabriek van en als ik pech heb dan stinken ze nog behoorlijk ook. Wat ik begrepen heb is dat praktisch alle PDS-patienten de koolsoorten wel laten staan.

Een banaan eet ik ook maar heel zelden, want als ik die te vaak eet dan krijg ik last van obstipatie en daar heb ik dus geen zin in. Het kan dus ook zijn dat ik gewoon pech heb na eten van een banaan en daarom blij ik er de meeste tijd gewoon vanaf. Wel heel jammer overigens, want ik vind ze wel heel lekker om te eten.

Brood dat is iets waar ik een beetje mee moet spelen om het zo maar eens even te zeggen.
Ik eet wit brood, maar ik eet ook bruin brood.
Bruin brood moet ik niet te vaak eten, omdat ik dan heel veel last krijg van diaree en dan loop ik dus ontzetten veel naar de wc en dat is niet zo prettig.
Ik vind bruin brood heel erg lekker, dus ik eet meer wit brood dan dat ik bruin brood eet.
Wat ik bijvoorbeeld doe, ik eet 2 witte boterhammen en en bruine boterham of ik weet de ene dag wit en de ander dag bruin en zolang ik dat doe dan is er niks aan de hand.

Er zijn ook bepaalde voedingsmiddelen die ik de ene keer wel goed kan verdragen en de andere keer niet. Bijvoorbeeld aardappelen zijn van die dingen die ik de ene keer wel goed kan hebben en de andere keer weer wat minder.
Soms eet ik maar heel weinig aardappelen, want soms krijg ik er heel snel een vol gevoel van en dan heb ik al geen trek meer in ander eten. Meestal probeer ik eerst een aardappel en als ik merk dat hij heel zwaar valt, dan laat ik de aardappelen veelal voor wat ze zijn.
Dan neem ik bijvoorbeeld nog maar een aardappel en de voor de rest een ik dan gewoon alleen maar groeten en een klein stukje vlees.
Groeten vind ik helemaal niet erg, want dat eet ik heel graag.

Melkproducten kan ik over het algemeen goed hebben zolang ik er maar niet te veel van eet of drink.
Op een beetje lactose reageer ik niet zo erg, maar als het niet iets te veel is dan heb je de poppen aan het dansen. Ik denk dat bij de meeste mensen wel het zelfde gebeurd bij een lactose-intolerantie.
Niet dat ik een echte lactose-intolerantie heb, maar ik moet er niet te veel van hebben dus.

Als ik mensen vertel dat ik veel buikklachten heb, dan beginnen ze al gauw over vezels.
Ze zeggen dan dat ik veel vezels moet eten en dat het heel goed is voor me en dat het dan beter gaat met m'n buik. Helaas is de werkelijkheid anders, omdat vezels niet het gewenste resultaat hebben waar mensen op doelen als ze het tegen me vertellen.
Het is net zo iets als dat bruin brood waar ik het over heb gehad, want het kan heel stimulerend zijn, maar het kan ook heel snel te veel zijn. Waardoor ik dus vaker naar de wc moet, maar het kan soms ook voor iets meer pijn zorgen in mijn buik.
Bij vezels is het dus zo dat ik alleen maar naar mezelf kan kijken en ik dus niet weet hoe iemand andes met PDS erop reageert of hoe ze daarmee om moeten gaan.

Ik kan zo nog wel een aantal voedingsmiddelen opnoemen, maar dat doe ik een andere keer weer.
Als ik alles nu op zou moeten schrijven, dan word het allemaal wel heel veel voor een keer om te lezen. Dus wat betreft voeding laat ik het hier nu even voor wat het is.
Als je opmerkingen hebt, laat dan gerust een reactie achter op mijn blog.